Perfecte vakantie - Walvis- en dolfijnobservatiecursus!

Foto: Pierre & Ria

Een week Tarifa in het hoogseizoen, dat leek ons als jarenlange Costa de la Luz-fans aanvankelijk een nogal ongewoon idee. Maar twee tochten met firmm in het voorjaar 2017 en 2018 hadden ons zo in vervoering gebracht dat we het per se nog eens en deze keer intensiever wilden beleven. En orka’s zijn er alleen in de zomer waar te nemen. Daarom belandden we, mijn vrouw en ik, midden juli in Tarifa, de zuidelijkste stad van Europa met haar heel eigen charme.

Aan de vooravond van de observatiecursus ontmoetten we Katharina en de andere cursisten. Dat zag er al van in het begin heel goed uit, ook al behoort Zwitserduits niet bepaald tot onze talenkennis!

Briefing en planning van de tours liepen perfect en de volgende morgen maakten we onze eerst tocht als „Studis” op de firmm Vision. Kort na het uitvaren zagen we enkele vinvissen op weg naar de Atlantische Oceaan. De ervaring van Katharina en haar bemanning bracht ons algauw naar groepen grindwalvissen en dolfijnen. Dan volgde er een korte pauze voor een broodjeslunch en ging het alvast verder, op een drie uur durende trip naar het werkgebied van de Marokkaanse tonijnvissers.

Onmiddellijk wekte de geur van de Atlantische Oceaan herinneringen aan een carrière in de scheepvaart op. De Atlantische Oceaan is voor mij nog steeds de mooiste oceaan ter wereld.

De orka’s, of ook zwaardwalvissen genoemd, waren inderdaad aan te treffen; net zoals de Marokkaanse vissers en de tonijnen. In een levendige drukte pakte een volwassen orkastier een tonijn en trok zijn prooi met vislijn en boot voort. Verscheidene orka’s flitsten rond de firmm Vision. Toen gingen we oostelijk langs de kust, waar we dolfijnen en grienden ontmoetten. Deze eerste dag was een spannende start van de observatiecursus.

De volgende dag herhaalde het programma zich, maar eerst kregen we een inleiding, die ook elke toerist krijgt. Het zou een wonder zijn, als de „charla” van Edeltraud niet de interesse in het beroep van bioloog opwekt! Deze keer blies de levante en orka’s en vissers ontbraken. We gingen oostwaarts en ontmoetten grienden en dolfijnen. De terugvaart naar Tarifa verliep deels onstuimig, dwars tegen de deining en wind, maar de oude zeebenen werkten nog. Op woensdagochtend ging de tocht bij lichte westenwind op een spiegelgladde zee door, wat de zoektocht en de observatie sterk vergemakkelijkte. In twee uur zagen we de blaaswolk van een vinvis en groepen grienden en tuimelaars. De andere cursisten zagen met eigen ogen, misschien voor het eerst, hoe oceaanreuzen niets ontziend door de Straat van Gibraltar stomen en de horizon geelachtig kleuren met hun zwavelrijke rook: zware olie is nu eenmaal veel goedkoper dan lichte olie, die alleen wordt gebruikt om te varen.

En zo vlogen de dagen snel voorbij en onze kleine groep leerde steeds vlugger de dieren ontdekken en identificeren. Op de vierde dag, nog steeds geen spoor van de orka’s, maar grote groepen dolfijnen en grindwalvissen dreven rond de boot en werden altijd erg enthousiast door alle passagiers gadegeslagen. Daarnaast moet worden vermeld dat alle waarnemingen zorgvuldig worden geregistreerd; de stichting heeft naast haar vormende rol ook een belangrijke wetenschappelijke doelstelling en dat kan het publiek gemakkelijk ontgaan.

Op de laatste dag waren alweer vijf vaaruren gepland en bij windkracht 4 voeren we naar grote groepen grienden, dolfijnen en tuimelaars. In de namiddag gingen we naar het Marokkaanse visgebied, maar ondanks Katharina’s verjaardag ontbraken de orka’s die dag. Oostelijker ontmoetten we grotere groepen van verschillende dolfijnsoorten, tuimelaars en grienden, soms in een woelige chaos. Ze zwommen dicht bij de boot of stoeiden voor de boeg uit, zoals de gewone en gestreepte dolfijnen, in een kleurrijke mix van verscheidene soorten. De waarnemingen volgden elkaar zo snel op dat het leek alsof we midden in een grote bijeenkomst zaten.

Veel te snel ging het terug naar Tarifa, waar we helaas afscheid moesten nemen van Katharina en haar medewerkers, van de crew en van onze metgezellen tijdens deze observatieweek. Het is voor ons slechts een kort afscheid van de Atlantische Oceaan en Andalusië.

Maar vergis u niet, beste lezer, dit moet geen verslag zijn over nostalgische herinneringen van een matroos op middelbare leeftijd. Het doel van de stichting firmm is niet het heimwee van voormalige zeelieden te koesteren. Nee, dit is een artikel over hoop, over het feit dat één enkele persoon een heel groot verschil kan maken, dat we onze aarde doordachter en respectvoller zouden moeten delen met de dieren en dat we ook alleen maar medereizigers en daarenboven niet noodzakelijk de intelligentste levende wezens op deze wereld zijn. De bijdrage van firmm aan het milieubewustzijn is enorm en het observeren van walvissen en dolfijnen in het wild zal niemand (de kinderen nog het meest van al) onberoerd laten.

Ons heeft deze week al één ding duidelijk gemaakt: de zeezoogdieren vóór Tarifa houden ons in hun greep!

¡Buen viento y buen mar!

Ria & Pierre