Fantastische ontmoeting met potvissen

Tekst: Alicia Lipsky, vrijwilligster bij firmm; Foto's: firmm

Het leek een heel normale tocht op de firmm Spirit te worden. Tijdens de eerste 30 minuten van de trip zagen we een paar grote tuimelaars, die blij surften op de golven vóór een groot vrachtschip en een paar grienden, die ons vanop enige afstand nieuwsgierig bekeken. Toen merkte Katharina vanaf het dek de typische blaaswolk van potvissen, een paar honderd meter van ons vandaan!

We naderden voorzichtig en zagen algauw, dat het om 3 potvissen ging, die dicht bij elkaar gedrukt op het wateroppervlak dreven. Normaal gezien duiken potvissen tot 1 ½ uur lang en dan moeten ze zich gedurende 10–15 minuten aan de oppervlakte van zuurstof voorzien, voor ze weer loodrecht en haast in slow-motion in de diepte duiken. Het hoogtepunt van de potviswaarnemingen is meestal het duiken zelf, omdat het grote zoogdier dan zijn reusachtige staartvin uit het water tilt. Dus wachtten we geduldig tot de grote dieren zich met lucht konden voltanken, in de hoop een aantal leuke foto’s van de staartvinnen te kunnen maken.

Maar in plaats daarvan gebeurde er iets heel wonderlijks! De potvissen doken niet onder, maar wentelden zich in het water, sloegen met hun staartvin om zich heen en draaiden zich steeds weer op hun rug, zodat we hun bek en hun buik konden zien. Bovendien kwamen van alle kanten hele families van tuimelaars en grienden naar de potvissen toe en ze kwamen rond onze boot bijeen, om ook het potvisspektakel te zien. Dat was echt indrukwekkend; we wisten niet eens meer in welke richting we moesten kijken, want er waren overal springende dolfijnen en grienden, die wilden deelnemen aan deze „zeezoogdierenontmoeting”.

  

  

Er kwamen minstens 50 grote tuimelaars en 80 grindwalvissen, die soms heel dicht bij ons waren en zelfs onder onze boot door doken. De grienden hadden zelfs hun pasgeboren kalveren meegebracht!

Op de boot zelf was het doodstil; iedereen was sprakeloos en er heerste een mystieke sfeer, die niet van deze wereld leek. Volledig omringd door zoveel zeezoogdieren leek het ons, alsof de tijd had stilgestaan. We konden gewoon niet geloven, dat wat we zagen, echt gebeurde. Maar de walvissen en dolfijnen hadden duidelijk nog meer te bespreken. We hoorden ze opgewonden snateren, klikken en piepen. We hadden maar al te graag geweten, wat ze daar met elkaar overlegd hebben!

  

  

Ergens vond Katharina voor een korte tijd haar stem weer en ze vertelde door de luidspreker, dat we te maken hadden met een potvisparing en dat bij een paring van walvissen altijd een derde dier in de copulatie moet helpen. Het schouwspel duurde waarschijnlijk enkele uren en de potvissen doken gewoon niet onder! Ze kwamen altijd maar dichter en dichter en intussen waren de 3 potvissen vlak vóór onze boeg. Behoorlijk respect inboezemend als je bedenkt, dat de potvissen tot 18 meter lang zijn en onze 16 meter lange boot waarschijnlijk snel tot kapseizen hadden kunnen brengen. Maar de dieren waren heel rustig, lieten zich helemaal niet door ons storen en stonden ons toe om deel te nemen aan dit overweldigende schouwspel.

Na een 3 uur durende tocht moesten we helaas weer terug aan land gaan en we namen met pijn in het hart afscheid van de potvissen, tuimelaars en grienden. Deze ervaring was onvergetelijk voor ons allemaal en we zijn erg dankbaar, dat we deze potvisparing mochten bijwonen.