Eerste orkawaarneming van het seizoen!

Tekst: Ursina Burkhard, volgens Katharina's notities, Foto's: firmm

30 juli 2011

Nu al dagen hebben we gehoord, dat de orka's in de buurt zijn en de tonijn van de lokale vissers uit Spanje en Marokko wegvreten. Maar jammer genoeg heeft het weer niet meegewerkt. Zo was er op normale tijdstippen van de dag sterke levante. Uitvaren zou nog wel mogelijk zijn geweest, maar men zou bijna niet meer hebben kunnen terugvaren, of liever gezegd, te veel tijd voor een omweg hebben moeten gebruiken. En dus moesten we tot op 30 juli op gunstige weersomstandigheden wachten en toen konden we eindelijk de langverwachte eerste orkatocht aankondigen.

De spanning op deze ochtend was bij iedereen te snijden, bij de bootsbemanning, de vrijwilligers en ook bij de gasten – zullen we ze vinden?

Aangezien het heel mistig was, zaten we vroeg in de ochtend nog in spanning of er goed zicht zou zijn.

Maar om 10 uur vertrokken allebei onze boten (firmm Spirit en firmm Fly Blue) en we zijn vol verwachtingen weggevaren. We zetten koers naar het onderwatergebergte dat vóór Tanger (Marokko) ligt. Want daar is het vanggebied van de Spaanse vissers. We hebben echter gehoord, dat het voorgeschreven vangstquotum voor de rode tonijn al is uitgeput en ze echt geen andere dieren meer mogen vangen. Omdat de orka’s hier alleen maar komen, om de tonijn van de hengel van de vissers te gappen, hebben we ons een beetje ongerust gemaakt, of ze dan toch nog kwamen opdagen.

De lucht was nevelig, het zicht slecht. Poniente kracht 4 – hij heeft wild tegen de voorruit van de boot geraasd.

Toen we bij de vissers aankwamen, schudden ze enkel het hoofd – de orka’s waren er niet. We zochten echter met beide boten uitvoerig het hele gebied af, maar nergens waren de zwart-witte reuzen te zien.

We besloten toen, dat de firmm Fly Blue in dit gebied zocht, terwijl wij met de firmm Spirit, met onze laatste hoop verder voeren naar de Marokkaanse vissers.

We stelden ons er al langzaam op in, dat we binnenkort naar de grienden zouden zoeken en analyseerden hiervoor al de eb- en vloedomstandigheden.

En dan plotseling „ORKA’S!“. Onze kapitein, Diego, heeft ze ontdekt. Natuurlijk hebben we onmiddellijk zijn uitroep gevolgd, want hij heeft na zijn acht jaar bij firmm een geoefend oog en weet alles.

We zagen drie orkavrouwtjes tussen de vissersboten in cirkels ronddraaien.

Patera en orka's

De vissers werkten als gekken en probeerden, de tonijn uit het water te halen, vóór de orka’s hem vonden. Maar niemand slaagde erin, er was alleen maar een kop aan de hengel. Waarschijnlijk hebben de orka’s al in de diepte de vissen van de haak getrokken.

Vissers en tonijnkop

Ondertussen was ook de firmm Fly Blue aangekomen bij de orka’s. Zij konden hen nog een tijdje zien, voor ons was het toen tijd om terug te varen.

Vissers, Fly Blue en orka's

Maar op de terugtocht, ongeveer twee mijl van de patera’s, zagen we een grotere groep grienden, de zogenaamde „Guardias“, de wachters. Deze dieren bewaken hun gebied, zodat de orka’s niet in de Straat van Gibraltar binnendringen. De groep bestond uit de volgende dieren: Gonzo, Baby Hook, Fernando, Gorro en Gatito, evenals een pasgeborene en een jong kalf.

Vorig jaar konden we ook al goed observeren, hoe de grienden hun territorium hebben verdedigd en nauwelijks zijn geweken van deze plaats.

Op de volgende tocht kwamen we dezelfde groep grienden nog eens tegen. Verrassend was er ook een jong mee, niet ouder dan twee tot drie weken. Voorheen waren er altijd slechts „macho’s“, volwassen mannetjes, te vinden. Het verwonderde ons zeer, dat ze met hun kroost in deze gevarenzone gingen. Op latere tochten konden we merken, dat deze dieren wel degelijk op hun plaats blijven en zich niet met de stroming mee verplaatsen.

Kort vóór Tarifa dan weer een verrassing; zo‘n 100 gestreepte dolfijnen kruisten ons pad. Zo kwam ook de verjaardagswens van een meisje aan boord, om per se kleine dolfijnen te zien, uit.

Gestreepte dolfijnen