De langverwachte eerste trip in 2021

Tekst: Katharina; Foto's: firmm/Sebastian Kanzler

Na 9 maanden pauze, zonder op zee te zijn, waren we erg benieuwd welke dieren we wel zouden tegenkomen. Het was bewolkt en een beetje winderig. 70 mensen, jong en oud, zaten met ons op de boot. Er was ook een mengelmoes van talen van buitenlanders en locals te horen; in ieder geval moest ik de aankondigingen op de boot al in vier talen doen.

Aan wal werden net zoals voorgaande jaren de inleidende voordrachten, de charlas, die altijd zeer gewaardeerd worden, gegeven door onze gedreven medewerkers.

Bij de scheepsbemanning klonk het eenstemmig: „Eindelijk vertrekken we nog eens!"

En zo voeren we richting Marokko. Het duurde niet lang of we ontdekten al de eerste familie grienden, die naar het westen trok. Er zouden nog veel andere grindwalvissen volgen.

In de eerste groep zag ik al van verre ons adoptiedier Baby Hook, een grindwalvismoeder die we al vele jaren kennen. Ze was omringd door een familie met zeven andere vrouwtjes en twee jongen. Algauw kwam er een school grote tuimelaars bij en aan de andere kant van de boot vonden we een 2de familie grienden. Hier zwommen Sonja en Oli en later ontmoetten we nog meer adoptiedieren. Het waren er zoveel dat ik haast niet kon volgen om alle feiten te noteren voor de gegevensverzameling. Op deze eerste tocht hebben we in totaal 38 grindwalvissen en 33 grote tuimelaars gezien!

Het zijn er dus zeker niet minder geworden. De vele maanden met veel minder scheepvaartverkeer hebben de walvissen en dolfijnen goed gedaan. Een paar weken geleden stuurden vrienden uit Tarifa me video’s van grote tuimelaars, die nieuwsgierig in de haven van Tarifa zwommen. Ze lijken dichter bij het land te komen, want sinds anderhalf jaar varen er geen snelle veerboten van Tarifa naar Tanger. Eerst was het het coronavirus dat de grenzen sloot en nu lijken het echter veeleer politieke redenen te zijn, waarom de Marokkanen de grenzen met Spanje gesloten houden. Vermoedelijk ten minste tot de herfst. Wij van firmm en waarschijnlijk ook de walvissen en dolfijnen hebben daar niets op tegen!

De Marokkanen slaan alle scheepvaartverkeer zeer aandachtig gade; zo inspecteerde een helikopter ons van bovenaf. De Spaanse vissers mogen niet meer vissen op de gebruikelijke plaatsen; zo is bijv. de plaats waar de orka’s de tonijn van de haken van de vissers stelen, verboden voor Spaanse vissers. We zijn benieuwd of ze ons dan nog daarheen laten varen, want binnenkort verwachten we de orka’s weer. Het zal dus spannend blijven!