Tussen orka's, potvissen en vinvissen
door Sonja Van Den Bossche
Tekst: Katharina, Foto's: firmm
De gebeurtenissen volgen elkaar nu snel op!
4 juli: Onmiddellijk op de eerste, twee uur durende ochtendtocht kwamen we toch werkelijk al na korte tijd de eerste orka’s tegen. Vissers hadden verteld, dat ze ze de dag tevoren ver weg in de Atlantische Oceaan gezien hadden. Een ander teken gaven ons ook de grindwalvissen, die zeer ver westelijk met hoge snelheid naar de Atlantische Oceaan zwommen. Zo snel, bijna aanvallend zwommen ze in het verleden altijd alleen, als ze hun territorium tegen de orka’s verdedigden. We noemden ze dan telkens de „Guardia“, de wachters, zoals beschreven in de orkablogs van vorig jaar.
Nu kon niets ons nog stoppen, en we voeren ondanks de beperkte tijd naar de Spaanse vissers, in de omgeving van Tanger. Ze waren reeds begonnen met de tonijnvangst. Daar ontmoetten we toevallig eerst een gemengde groep van 100 gestreepte en enkele gewone dolfijnen. En we zagen al de eerste negen orka’s, waarvan twee heel kleine jongen! Ze hadden blijkbaar al genoeg gegeten en zwommen reeds ver weg van de vissers op hun gemak in cirkels. Daar verscheen toen ook Camacho, het oudste mannetje, met zijn zevenkoppige familie, samen met de oude stammoeder en een andere zeer kleine orkababy. Ze zijn toch zo schattig, deze piepkleine baby’s!
16 orka’s in een rustige groep zien, is een lust voor het oog.
Op de volgende tocht zagen we naast grienden in een grote groep van grote tuimelaars een moeder met haar pasgeborene.
Daarna volgden nog twee potvissen
en op de avondtocht stietten we dan onverwacht op twee vinvissen.
Wat een dag! Alle zeven soorten walvissen en dolfijnen, die we geregeld zien, hadden we ontmoet in slechts 3 × 2 uur! We waren blij, om niet alleen vele toeristen gelukkig te zien, maar ook meer dan tevreden cursisten te hebben.
We dachten, dat we dit niet meer konden overtreffen…
Op de 6de juli zouden we het juist nog eens zien.
Op de eerste officiële, drie uur durende orkatocht hadden we het grote geluk, de orka’s al na 35 minuten te ontmoeten. Het was spannend, om de familie van negen op een groot stuk tot aan de vissers te kunnen vergezellen. Helaas viel de oranje Salvamento Maritimo boot de groep voortdurend lastig, kruiste ze, drong zich van achteren bij hen op en voer roekeloos bijna op de grote macho!
Aangekomen bij de Spaanse vissers, ontmoetten we toen toevallig twee andere groepen en we telden samen 23 orka’s! Ik kan me niet herinneren, dat we ooit tegelijkertijd zo’n grote school konden registreren.
De tweede firmm-boot, die op hetzelfde moment weg was, had eerst drie potvissen bij het onderduiken kunnen waarnemen en dan nog aan zijn gasten de orka’s kunnen tonen.
Ook de volgende twee uur lange tocht bracht nogmaals een verrassing:
Net na 15 minuten buiten Tarifa voeren we toevallig langs drie vinvissen, die naar de Atlantische Oceaan trokken. Op de achtergrond waren de huizen van Tarifa te zien. Een indrukwekkend gezicht!
Verder ging het op deze tocht met een school jagende, gewone dolfijnen, en als verrassing ook voor deze gasten nog vier orka’s!
Op de terugweg kruisten we nog ongeveer 300 gestreepte dolfijnen, die bij zonsondergang graag in de richting van de Atlantische Oceaan zwemmen.
Alweer een fantastische dag met veel onverwachte waarnemingen van „onze” reuzen!