Ze zijn er: de orka's

Blog door Daniel Ihly, vrijwilliger bij firmm, begin juli 2015

Wat op de ochtend van 30 juni 2015 is gepland als een normale twee uur durende tocht, wordt een vreugdevol jaarlijks weerzien.

Onze kapitein Diego versnelt na het vertrek uit de haven van Tarifa naar de open Atlantische Oceaan, op zich niets ongewoons. De gasten genieten van de prikkelende mengeling van aangename ochtendzon en koele vaarwind, aangevuld met fijne schuimspetters van de boeg. De vochtigheid in de lucht doet de horizon in het niets verdwijnen en geeft de tocht iets mysterieus. De kust van Afrika is niet zichtbaar en de vuurtoren van Tarifa verdwijnt zienderogen.

Daar, gestreepte dolfijnen, honderden, en wij er middenin. Door onze snelheid aangemoedigd, zwemmen ze links en rechts van de boot mee. De stuurman mindert de snelheid voor korte tijd, maar stopt niet zoals gebruikelijk, wanneer we ons midden in de dieren bevinden. Katharina, Diego en Eduardo lijken een ander doel na te streven. De boot versnelt heus weer krachtig en na nog eens tien minuten zijn we omringd door kleine en middelgrote viskotters, elk met vier bezige mannen aan boord. De enen werpen een betonblok overboord, waaraan een touw is bevestigd met lokaas voor de rode tonijn. Hij is op de terugweg van het kuitschieten in de Middellandse Zee. Op één van de vissersboten draaien twee mannen aan de haspel; het lijkt alsof er iets heeft aangebeten.

„Daar zijn ze,” roept Katharina opgewonden in de microfoon, „de orka’s zijn er!” Diego geeft gas. Inderdaad, daar zijn ze! Het jaarlijkse weerzien vindt vandaag plaats. Zodra we dichter bij de groep zijn, kondigt Katharina blij aan, dat het om Camorro en zijn familie gaat. We zijn ontroerd. „Baby Wilson is er ook bij! Het jonge dier werd in oktober vorig jaar geboren.”

Geboeid kijken we naar het sierlijke op- en neerduiken van de imponerende orka’s, die blijkbaar een goed stuk tonijn onder elkaar verdelen. Op onze boot is het muisstil. Naast het klikken van de fotoapparaten en het spettergeluid van de boeg horen we het snuiven van de dieren. Na nog eens tien minuten naderen twee afzonderlijke dieren van de groep, blijkbaar twee vrouwtjes.

Twintig minuten lang slaan we de dieren gefascineerd gade, voordat we de lange terugtocht alweer moeten aanvatten. We hebben veel geluk gehad dat we de dieren op een twee uur durende tour hebben gevonden, want het vergt gewoonlijk meer tijd om in het gebied van de orka’s te geraken. Om de dieren langer te kunnen observeren, is het nu ook mogelijk een extra drie uur durende trip te boeken.

Overweldigd door onze indrukken varen we weer naar de haven. Katharina neemt met een brede glimlach afscheid van de gasten, we zijn ‘happy’! Eindelijk zijn de orka’s er weer.