Twee Zwitserse zwemmers steken de Straat van Gibraltar over

Tekst: firmm en Roberta Bernet; Foto’s: Sebastian Kanzler en Jürg Ammann

Al 2 jaar geleden is het idee bij Jürg Ammann gegroeid, om de Straat van Gibraltar zwemmend over te steken, om de aandacht te vestigen op de walvissen en dolfijnen in deze bedreigde zeestraat. Er waren veel organisatorische voorbereidingen nodig en dan natuurlijk ook de juiste oefening. Deze had hij met zijn duikpartner Roberta Bernet dan ook afgewerkt en zo kon dit project begin juni plaatsvinden.

   

Met de stroming van de Atlantische Oceaan ligt de temperatuur van het water slechts tussen 14-19 graden. Er zijn vaak zeer sterke winden en afhankelijk van het tij is de permanente stroming dan ook anders. Rafael, medewerker van Tarifa Tráfico, d.w.z. aan de bron van alle beschikbare gegevens in de verkeerstoren, surveilleerde de hele actie met zijn betrouwbare en hooggemotiveerde begeleidersteam.

   

Jürg, die een paar dagen na Roberta de oversteek succesvol maakte, sprak erg enthousiast over ontmoetingen met walvissen op de terugtocht. Vooral een heel dichtbijzijnde potvis had hem bijna overweldigd met zijn duik in slow motion!

  

Wij danken de twee dappere zwemmers van ganser harte voor deze geslaagde oversteek en wensen hen veel succes en plezier met andere zwemprojecten.

Roberta’s persoonlijk verslag

Ik hou van zwemmen. Ik heb al op mijn zevende leren zwemmen, maar besefte pas op de leeftijd van ongeveer 40 jaar werkelijk, hoe belangrijk zwemmen in feite voor mij is. Ik voel me gewoon goed, wanneer ik de kans heb om regelmatig te zwemmen. Mijn teamgenoten zijn mijn vrienden. Ik ga graag naar de zwemtraining. Als ik mensen over mijn langeafstandszwemmen vertel, is hun eerste reactie altijd: „Waarom? Er zijn toch veerboten, weet je …“

Voor mij is het heel belangrijk om kleine projecten te hebben in mijn leven – de belastingaangifte invullen of toch eindelijk eens de kelder schoonmaken. En zwemmen is zeker een positief project in vergelijking daarmee! Ik heb altijd geprobeerd om een doel te hebben, niet altijd zo’n groot als bijvoorbeeld zwemmen in de Straat van Gibraltar, maar kleinere, die ik kan waarmaken samen met mijn teamgenoten. Ik denk dat het belangrijk is om niet te veel grote projecten te plannen. Ik wil graag mijn tijd daarvoor nemen en ik geniet echt van de voorbereiding daarop.

Om te kunnen zwemmen door de Straat van Gibraltar, moet je de voorzitter van de zwembond van Gibraltar om een „tijdvenster” vragen. Een tijdvenster voor ongeveer 10 dagen. De voorzitter moet alle zwemmers, die willen zwemmen dit jaar, onder één hoede brengen. Dus weet je slechts korte tijd vooraf, wanneer je feitelijk zal zwemmen. Geduld is daarvoor nodig! Nadat het tijdvenster werd vrijgegeven, moet je een aanvraag indienen en slagen voor een medische test. Daarvoor moest ik echt hard werken. Ik heb een hartritmestoornis en mijn huisarts wilde echt zeker weten of mijn hart een dergelijke gewaagde onderneming kon doorstaan. En dan komt de training. Als ik geluk heb, slaag ik erin drie tot vier keer per week te zwemmen, tweemaal tijdens de middagpauze met mijn teamgenoten. Ik werk in een voltijdse baan en heb verantwoordelijkheden ten opzichte van mijn familie en dus kan ik niet altijd gemakkelijk tijd voor mezelf nemen en trainen, wanneer ik altijd wil. Aangezien de oversteek was gepland voor het begin van het seizoen, vond mijn hele training plaats in een zwembad.

Het water in de Straat van Gibraltar is veel kouder dan de gemiddelde temperatuur van een zwembad en dus ben ik half april met een vriend in een zwemkamp op Mallorca gegaan en ik kon daar in de zee en met de „juiste” temperatuur trainen, namelijk 15 graden. Deze training was geweldig, ook omdat we konden trainen met andere mensen, die niet altijd eerst denken aan het gevaar van veerboten op de zee. En dit is ook niet mijn eerste project met langeafstandzwemmen en ik kon daarom bouwen op mijn ervaring.

   

We kwamen aan in Tarifa en bij de eerste gelegenheid belden we de voorzitter, Rafael, op. We waren erg blij, dat we hem die avond meteen konden ontmoeten en kregen het nieuws: we kunnen morgen zwemmen! Ze informeerden ons, hoe laat we moesten aankomen in de haven, om de kapitein te ontmoeten en ons klaar te maken. Mijn vriend, Jürg, en ik vetten ons al op het land in (om schaafwonden te voorkomen door het zoutwater) en de anderen maakten de boten klaar. We hadden onze vriend, Remo, als support in de kleinere rubberboot mee. Hij zou ons elk halfuur van koolhydraatdranken voorzien. En toen begon het. Een grotere boot bepaalde de koers en het was onze taak om de boot te volgen. En te zwemmen, alleen te zwemmen.

De volgende vraag, die iedereen mij stelt, is: „Waarover denk je de hele tijd na?” Veel zwemmers zwemmen korte afstanden – 200 m is in een zwembad al een langere afstand en die heb je in 2 tot 3 minuten afgelegd. Voor een lange oversteek heb je zeer veel tijd…

Hoe vertel je iemand wat er in je omgaat in de drie en een half uur? Een heleboel! Het is zeer persoonlijk. De gedachte, die het meest door mijn hoofd speelde, was dat ik erg blij ben om de kans te hebben, te midden van deze zee te zwemmen, met de Atlantische Oceaan aan de rechterkant en de Middellandse Zee aan de linkerkant. Ik voelde me als een kind, dat de toestemming heeft, om de hoofdweg voor de eerste keer over te steken. Ik was voordien nog nooit in Afrika geweest, zelfs niet met de veerboot! De zee is fantastisch, zo blauw, zo diep, zo eindeloos en een zwemmer is gelukkig, als hij de kans heeft om te zwemmen met een dolfijn. Tijdens het zwemmen voelde ik me sterk en dat is een zalig gevoel. Het geeft me zekerheid. Ik dacht aan mijn vrienden thuis, mijn vrienden op de boot. Ik dacht aan mijn familie, mijn collega’s op het werk – aan allen, die mijn voornemen op een gps-toestel volgden. Soms komen tijdens het zwemmen negatieve gedachten bij jou in je hoofd en het is echt moeilijk om deze eruit te krijgen, omdat ze de neiging hebben om aan je te vreten. Dat overkwam mij ook hier. Mijn vriend ging na een uur uit het water, maar ik bleef zwemmen. Ik voelde me ontzettend schuldig, omdat ik zo’n goede dag had, eigenlijk een ongelooflijke dag en hij had er geen. Maar hij zou nog een kans krijgen en daar ben ik erg blij om, want het is een geweldig gevoel om naar Afrika te zwemmen!

   

Hoe het aanvoelt? Nou, eigenlijk is het een hoop werk. Het mag niet worden onderschat. De 15-17 km zwemmen is nog de makkelijkste uitdaging. Ik moet me snel genoeg bewegen, om mijn lichaamstemperatuur warm te houden. Ik moet mijn drankjes snel drinken, om geen tijd te verspillen en om verder te zwemmen. Ik moet de leiderboot volgen, die soms zo ver weg was, dat ik hem niet kon zien. Het is natuurlijk normaal, dat er dikwijls ook golven in een zee zijn en ik slikte wat zeewater in, wat natuurlijk niet zo goed smaakte als mijn koolhydraatdrankje. Ik werd beloond met een paar passerende tankers. Zij verwekken een speciale golf, en het is echt leuk om je mee te laten glijden hierop. En een school gestreepte dolfijnen zwom onder mij. Ze waren zo vlug en deze ervaring was in een oogwenk voorbij!

De start aan het Isla de Las Paloma ging erg snel en we moesten rap zwemmen, om van de kust weg te raken. Tijdens het zwemmen zie je Afrika de hele tijd en het lijkt gewoon niet dichterbij te komen. Vooral aan het einde, de laatste 300 meter leken mij eeuwig te zullen duren. Dat was het moment, waarop ik begon te huilen, omdat ik wist, dat ik het had gehaald en dat is een geweldig gevoel. Maar ik ben ook een beetje verdrietig, omdat het toffe project en een jaar van voorbereiding voorbij zijn. Mijn tijd in de zee is voorbij en ik moet eruit gaan. Op het moment dat ik een rots bij Punta Ahmiar aanraakte, was ik bang. De golven smakten tegen de rotsen en ik ben machteloos tegen ze. Het is alsof de zee mij er zou aan herinneren, dat de pret voorbij is – en het tijd is, om eruit te gaan. Toen het fluitje weerklonk, zwom ik direct terug in de armen van mijn supporters.

    

Wat komt hierna? Ik weet het niet. Ik wil zeker nog een lange afstand zwemmen, maar ik weet niet welke of wanneer. Maar zeker niet zo gauw. Ik wil er nog een beetje van genieten.