'Such a perfect day...'

Tekst: Marleen Caris, Foto's: Albert Rietjens; Vrijwilligers bij firmm

Vandaag, maandag 21 september 2015, konden we vanuit Tarifa eindelijk weer het water op na twee dagen sterke levante (wind uit het oosten vanaf de Middellandse Zee). De Straat van Gibraltar riep me al vanaf de vroege morgen.

Als vrijwilligster bij de non-profitorganisatie „firmm” gidste ik om 13.00 u op de boot „Spirit”. Vooraf had ik al een Engelstalige presentatie gehouden over de doelstellingen van firmm, de organisatie die zich inzet voor de bescherming van de zeezoogdieren (walvissen en dolfijnen) in de Straat van Gibraltar. Het doet me iedere keer weer deugd, als de mensen zich naar aanleiding hiervan bewust worden van het grotere geheel op zee en de effecten van ons, mensen, en ons afval op deze dieren. Zoogdieren die, ondanks hun waterige omgeving, toch zóveel met ons gemeen hebben.

Op de redelijk rustige zee kwam al spoedig een klein groepje tuimelaars vóór de boot langs, maar ze zwommen snel door. Met primair een respectvolle benadering van de zeezoogdieren achtervolgen we de dieren uiteraard niet, alleen maar om ze beter te kunnen bekijken.

Na een tijdje ontmoetten we mijn favoriete dolfijnensoort, een familie grienden oftewel gewone of zwarte grienden met o. a. onze adoptiedieren, Zackzack (met haar kapotte rugvin) en Franzfin. De grienden waren bijzonder op hun gemak en dreven en dobberden rustig op het water met af en toe een luie zwembeweging, waarbij ze soms heel dicht bij de Spirit kwamen. Zoals Katharina Heyer, de stichtster van firmm, boven op de boot opmerkte, namen de dieren het er blijkbaar van na ruim 2 dagen wilde zee, waarin ze continu tegen de golven en stromingen moesten opboksen. In de omgeving kwamen we daarna nog een paar families grienden tegen, met o. a. Corte, die duidelijk óók aan het relaxen waren. Alvast een heel mooie 2 uur op het water.

Om 17.00 u voer de Spirit voor de laatste maal die dag uit. Ditmaal kon ik mee als „vrijwilligster buiten dienst", dus met alle tijd van de wereld om zelf ook volop te genieten. De zee had zich inmiddels getransformeerd tot een mild waterlichaam met minieme deining en slechts weinig golven. Aanvankelijk zagen we niets, behoudens enkele maanvissen.

En toen vond op volle zee de transformatie plaats tot het bijzondere schouwspel van een stil, olieachtig wateroppervlak in deze vaak zo onstuimige Straat. Vanaf een afstand zagen we ineens overal families grienden rondom en één familie kwam langzaam onze kant uit.

Wederom de familie van Zackzack! Maar dit keer vergastte de familie ons op een ongebruikelijk, levendig schouwspel, bijna alsof ze een kleine privéshow speciaal voor ons opvoerde.

Er werd gespetterd, er werd geheel uit het water gesprongen (een zeldzaamheid bij grienden!), vermoedelijk door het inmiddels 3-jarig kalf van Zackzack. Er werd met de staart op het water geslagen (tailslapping), zodat we die zagen als bij een potvis én er werd schuin en op de rug gezwommen met de borstvinnen in de lucht!

Wat een lol voor hen en genieten voor ons! En behalve het geproest en gesis van de uitgeademde lucht kon je duidelijk óók de genietende zang vol „kliks” en „skrieks” van de grienden opvangen. Geweldig. Het was alsof zij na deze wilde, onrustige dagen vol levante nu dachten: „Wat een volmaakte dag..." en daar met heel veel plezier uiting aan gaven.

Met innige tevredenheid keek ik naar het fraaie schouwspel en op de terugweg heb ik de hele tijd 'Such a perfect day…' (van Lou Reed) voor mezelf uit geneuried. Zoveel harmonie, zoveel vrijheid. Wat een kans om dit bij firmm mee te mogen maken.