Stoere grindwalvisbaby speelt leider

Tekst: Jeannine Christen, Foto’s: firmm

De zon lacht vanuit een wolkenloze hemel, als we op 25 september om 12.00 uur in zee steken. Het water is rustig en vredig. Op de boot hangt er echter een spanning, een tinteling in de lucht. De voorpret van de gasten is bijna tastbaar. Wat zal deze tocht wel brengen?

„Oh, hallo!” klinkt de blij verraste stem van Katharina vanuit het bootsdek. Wie of wat is deze piepkleine, lichtgrijze schaduw, die ons zo vastberaden benadert? Een hooguit twee weken oude grindwalvisbaby! De verticale geboortestrepen zijn nog duidelijk zichtbaar.

Aan de zijde van zijn moeder laat het trots zien hoe aardig het al kan „rollen“ en „spyhoppen”. De boot is vol met opgewonden uitroepen van de bezoekers. De charme van dit schattige kalf raakt ons midden in het hart. Helaas beslist zijn familie om snel weg te gaan en duikt in tegengestelde richting onder de „Spirit“ weg. Maar wie draait hier dan nog steeds zijn kleine cirkels vlak bij de boot? De eigenwijze grindwalvisbaby plonst en speelt vrolijk verder, terwijl zijn mama daarvan weg zwemt!

Het duurt niet lang en we constateren een abrupte rechtsomkeer van de hele school grindwalvissen, nadat ze hun kostbare verlies hebben vastgesteld. Spoedig is de familie weer verenigd en ze geeft het kalf nu de tijd, om zijn nieuwsgierigheid en vreugde bij onze boot uit te leven. Het is overal. Steeds opnieuw onder de achtersteven door duikend, toont het ons blazend aan de andere kant weer zijn lichtgrijze kopje. Het is geweldig leuk om het uitgelaten spel van de baby te bekijken en op menig gastengezicht merken we een brede glimlach en stralende ogen.

Grienden worden ook pilootwalvissen genoemd, want ze hebben sterke sociale structuren en de hele school wordt telkens aangevoerd door een dominant mannetje. Maar op deze bijzondere dag heeft het jongste lid van de groep de leidersrol overgenomen en stoer de familie bij onze boot geleid.

Als we uiteindelijk voorzichtig naar de haven vertrekken, zwemt de familie, aangevoerd door het grindwalviskalf, ons nog een paar meter achterna. Net alsof het wilde zeggen:„Hey, jij leuk speelgoed, kom gauw weer terug!”