Springende grote tuimelaars

Tekst: Viktoria Aigner, Vrijwilligster bij firmm; Foto's: firmm

Op 13.09.2015 begonnen we om 11 uur met onze 1ste tocht van die dag. De Fly Blue was volgeboekt en het weer, zoals bijna elke dag, prima. Het was niet te winderig en de temperaturen voor half september zeer aangenaam warm. Na ongeveer een halfuur vonden we, al in Marokkaanse wateren, een school grote tuimelaars.

Ze flitsten eerst, zoals altijd, naast de boot voorbij. Na ongeveer 15 minuten veranderde ik, uit gewoonte, van positie en ging van het voorste deel terug naar de achtersteven van de Fly Blue, waar ik me vóór de reling zette. Plotseling hoorde ik een luide plons in het water. Ik draaide me om en zag vlak achter me 2 volwassen tuimelaars ruim 2-3 meter hoog springen! Op dat moment dacht ik voor de eerste keer: wat zou ik misschien doen, als één van deze zeezoogdieren uit pure nieuwsgierigheid in de boot zou belanden, of beter gezegd op een passagier zou vallen? Dat zou zeker voor beide partijen, zowel dier als mens, niet zeer leuk zijn! Ook Katharina gaf de indruk alsof ze dit zelf nog niet zo vaak had gezien. „Ze wilden waarschijnlijk kijken wie er allemaal op de boot zit!" zei ze enthousiast door de microfoon, waarna sommige gasten de mondhoeken omhoog trokken. Een paar kilometer verderop sprongen nog andere dolfijnen.

De school tuimelaars had als kers op de taart nog een 2-3 dagen oude baby mee, wat onze trip die dag nog veel bezienswaardiger maakte. Er is inderdaad niets beters dan vreedzame, in vrijheid levende dieren te zien, en hoe ze genieten van het leven.

Na ongeveer een halfuur vertrokken we op zoek naar een andere diersoort. Naar gewoonte vonden we ze snel en ontmoetten zo een ons al bekende school grindwalvissen. Ook deze zeezoogdieren zijn altijd een belevenis. In alle kalmte zwemmen ze aan het wateroppervlak en komen vaak ook heel dicht bij de boot, net zoals op deze zondag. Dit geeft je het fantastische gevoel alsof ze met ons zouden spelen en tegelijkertijd krijg je de indruk dat ze niet al te veel worden gestoord door het lawaai van de boot.

Na nog een halfuur moesten we weer eens de terugweg naar Tarifa aanvatten, waar we stipt om 13 uur de haven binnenliepen.