Pia en de wilde natuur

Tekst: José Manuel Escobar Casado; Foto's: firmm + het team van „Pia und die wilde Natur"

Het is algemeen bekend dat je in alle bedrijven met seizoensarbeid nooit op de eerste dag begint. In de maanden daarvoor is er werk, dat net zo belangrijk is. In mijn geval ontving ik de eerste e-mail van Katharina op 8 februari, waarin ze me meedeelde dat we op 12 april zouden worden bezocht door een Duits tv-programma met de naam „Pia und die wilde Natur”. De naam wekte meteen mijn aandacht en toen ik enkele video’s bekeek, werd mijn interesse nog groter.

Het programma houdt in dat Pia 3 soorten moet fotograferen, waarbij het zowel over dieren als over planten kan gaan en daarvoor hulp van vaklui krijgt. Ik kon haar bijvoorbeeld zien in de Amazone, in het zuidpoolgebied en op afgelegen eilanden, en in de Straat van Gibraltar wilde ze op zoek gaan naar grindwalvissen. De morfologie van deze dieren, die verschillend is van andere ons bekende dolfijnen, maakte ze aantrekkelijk voor het programma en de Straat van Gibraltar is duidelijk de ideale plaats om het plan te verwezenlijken.

Kort nadat Katharina me meldde dat ik aan de uitzending zou deelnemen, ontving ik een e-mail. Daarin werd me uitgelegd hoe de twee dagen die ik met het opnameteam zou doorbrengen, zouden verlopen en welke vragen ze me zouden stellen en bijzonder belangrijk vonden. Ik bekeek verschillende video’s van het programma om de dynamiek ervan te leren kennen en me op de vorm te kunnen voorbereiden.

In deze video’s kon ik Pia „leren kennen”. Ik vond haar vanaf het eerste moment heel vriendelijk en sympathiek en met haar expressieve en gedreven karakter kan ze uitstekend de wereld van de wetenschap aan kinderen overbrengen. Daarom keek ik al enorm uit naar de 12de april.

Eén dag vóór de opname van de uitzending ontmoette ik Marcela en de cameraman Mathias in de haven van Tarifa, om elkaar en ook de boot te leren kennen en over hun verwachtingen te spreken. Omdat ik ervaring heb met klanten die tv-camera’s bedienen, vroeg ik Mathias of hij dacht dat hij zeeziek zou kunnen worden tijdens het filmen op de boot. Hij ontkende dit, maar zei dat hij toch maatregelen zou nemen.

D-day begon met poniente, een koude westenwind. Het team wilde de eerste opnames maken aan boord van de firmm Vision op één van onze dagelijkse tochten, om te tonen hoe de stichting en ons werk lopen. Na de informatielezing in de haven gingen drie cameramannen en Pia aan boord van het schip. Het geluk was aan onze zijde, want we bemerkten een blaaswolk. Daar het juist potvisseizoen was, dachten we eerst dat we er één van hadden gevonden, maar toen we een tweede, kleinere blaaswolk zagen, vermoedden we dat het een volwassen vinvis met zijn kalf zou kunnen zijn. En zo was het dan ook. De cameralui begonnen te filmen en de eerste shots te maken. Na een tijdje en al veraf van de vinvissen, klommen ze op het bovendek en voerden een gesprek met Katharina, terwijl wij dolfijnen en later grienden observeerden. Een geslaagde excursie; het gestelde doel was bereikt.

Ter afsluiting van de dag voeren de cameraploeg en ik met een Zodiac uit, om meer opnamen te maken en om me de vragen te stellen die ze voor mij hadden voorbereid. De trip met de rubberboot bezorgde ons enkele leuke momenten; we leerden elkaar beter kennen en het hielp me om me te ontspannen vóór de camera. Alle vragen hadden ten doel te begrijpen waarom de griend ondanks zijn walvisachtige uiterlijk tot de dolfijnen behoort.

De terugkeer naar de haven bij zonsondergang was het perfecte einde van een geslaagde dag.
We waren allemaal tevreden met het geleverde werk. Ook de cameraman was geslaagd voor de test, namelijk filmen in de Straat van Gibraltar zonder zeeziek te worden – een echte professional.

We kijken er al naar uit om het resultaat op tv te zien en hopen dat het alle kijkers zal bevallen, net als onze walvisobservatietochten in de Straat van Gibraltar.