Overzicht adoptiedieren 2022

door Sonja Van Den Bossche

Tekst: Katharina Heyer; Foto's: firmm

We waren blij dat het 25ste seizoen weer 7 maanden heeft geduurd en ons ook niet al te veel wind heeft gegeven. Behalve een 11-daagse hevige levante-periode verliep het seizoen heel aangenaam. In juni beleefden we zelfs een tijd met uiterst veel grote griendenfamilies. 30-40 dieren in verschillende groepen met opvallend veel jongen waren geen zeldzaamheid.

Grote tuimelaars

Salto
Salto

Lolly is altijd makkelijk herkenbaar dankzij haar witte schimmel op de rugvin. Ze is nog steeds in goede handen in een grotere groep van ca. 20 tuimelaars. Ze kwam ook af en toe dicht bij de boot. Voor de eerste keer al in het midden van april.

Baby Leila heet inderdaad elk jaar de eerste pasgeborene, die we kunnen waarnemen. Op 20/06 was ze heel klein en toch al behoorlijk parmantig op weg. Natuurlijk onafgebroken aan de zijde van haar moeder.

Puzzle was eveneens vaak in een groep tuimelaars van meer dan 20 dieren te zien. Voor het eerst spotten we haar weer op 24/04. Ze verdween dikwijls ook bliksemsnel onder de boot.

White Cap is nog steeds nauw verbonden met haar jong, dat ondertussen echter ook vaker eens verder weg van zijn moeder waar te nemen was. Deze twee zijn in dezelfde familie als Lolly te zien. Ze werden meer dan twee dozijn keer gespot.

Salto maakte zijn eerste sprong al half april en zorgde ook gedurende de hele zomer voor veel verrassingen. Met zijn ongelooflijk hoge sprongen is hij een klasse apart.

Grindwalvissen

Sierra en Ponce zijn altijd samen

Gorro is ook op grote afstand makkelijk te herkennen dankzij zijn platte, rechte rugvin. Als hij eens dichter bij de boot komt, sta je telkens weer versteld van zijn grootte.

Ponce is met zijn opvallend hoge rugvin eveneens zeer groot. Hij lijkt zijn partner Sierra trouw te blijven, want ze bewegen zich voortdurend niet ver van elkaar. Op 13/04 werden ze voor de eerste maal gezien.

Sierra, het iets kleinere vrouwtje, komt herhaaldelijk bij de boot, zodat haar getande rugvin duidelijk zichtbaar wordt. Ze is minder schuw dan Ponce, maar blijft toch in zijn buurt. Ze werd bijna 30 keer gezien.

Baby Hook behoort tot de ons langst bekende grienden, samen met haar hele familie. Met haar zwom altijd Triángula met de baby, die intussen ook al heel wat jaren zou kunnen tellen. De twee laatste lijken kleine dieren te blijven. Vanaf half april werd ze elke maand meer dan één keer gespot.

Edu, een trouwe metgezel in deze groep, is makkelijk waar te nemen. Hij is steeds op gepaste afstand in de buurt van zijn familie. Vanaf 16/04 spotten we hem elke maand verscheidene keren.

Pedro is de grootste in deze familie en makkelijk te herkennen aan zijn heel grote rugvin. Hij komt graag eens bij de boot en verbaast ons met zijn imposante omvang.

Dientes
Dientes

Fernando, nog altijd van ver goed herkenbaar aan de vorm van zijn opvallende rugvin. Net als in de jaren daarvoor al beweegt hij zich als leider in een groep van 3 mannetjes, zoals we vermoeden. We hebben hem vanaf 14/04 bijna 40 keer gezien.

Dientes was deze zomer weer altijd met Fernando te zien. Ook hij is verbazingwekkend groot. Deze groep van 3 duikt altijd zeer lang, voordat je ze daarna meestal ver vooruit weervindt.

Baby Tony, zoals we de eerste pasgeboren baby griend telkens noemen, verblijdde ons voor de eerste keer op 11/04. Het was schattig om te zien hoe hij naar lucht hapte en door de moeder telkens weer naar de oppervlakte moest worden getild. Maar hij werd tijdens het seizoen snel een weglopertje, dat dolgraag naar de boot kwam en eronderdoor zwom.

Franzfin met de kleine verdikking op de rugvin kwam op 16/04 voor het eerst meteen dicht bij de boot. Hij is alleen van dichtbij goed te herkennen. Hij is een heel groot, imposant mannetje.

Johnny was zeer schuchter, wat aan een nieuwe verwonding zou kunnen hebben gelegen. Op 30/08 was het een van de weinige keren dat hij werd gespot.

Nina en Oli zijn zijn elkaar trouw gebleven. Ze werden altijd samen waargenomen. Voor de eerste keer op 08/04 en daarna nog vele malen.

Nina, het sympathieke vrouwtje, is makkelijk herkenbaar aan het kleine haakje op haar rugvin. Ze beweegt zich steeds in een familie van 4-6 grindwalvissen.

Oliver, een heel groot mannetje, zwemt dikwijls aan het hoofd van zijn familie. Hij is één van de grootste in de Straat van Gibraltar en is dankzij zijn opvallend gebogen rugvin al van verre makkelijk te herkennen.

Vicenta met haar goed genezen verwondingen op de rug is moeder geworden. Vanaf begin mei hebben we haar gezien en vanaf 28/07 was ze vergezeld door haar jong. Ze beweegt zich goed beschermd in een grote familie van 7-14 dieren.

Willy met zijn opvallende rugvin werd niet vaak gezien. Als hij echter in de buurt was, kwam hij onbevreesd dicht bij de boot. Hij is makkelijk te herkennen.

Pomares hebben we al op 15/04 voor de eerste keer gezien. Hij is een uitzonderlijk grote griend en beweegt zich nog in dezelfde school van 5-9 grindwalvissen als vorig jaar. In dezelfde familie was onlangs Punto te zien, die zijn naam dankt aan een witte stip op zijn rug.

Sonja was heel dikwijls en meestal met Dani te zien. Weliswaar heeft ze ook altijd eens van families gewisseld. Op 2 dagen was ze met de aan de kop verwonde Gorbatsjov waar te nemen. Ze kwam vaak dicht bij de boot en haar inkeping op de rugvin was duidelijk zichtbaar.

Rikki, het oudere vrouwtje, hebben we vanaf mei geregeld waargenomen. Met haar verwonding achter de rugvin is ze al van ver weg herkenbaar. Ze waagt zich echter samen met haar grote familie ook dicht bij de boot.

Dracula kwam meteen vanaf april heel dikwijls bij de boot. Hij is een trots mannetje en had vanaf mei voor een tijdje ook een hengelsnoer aan de staartvin. Aan zijn getande rugvin is hij door iedereen zeer goed te herkennen.

We hebben nog heel wat makkelijk herkenbare „machogrienden” namen gegeven en er ons al een lijst van gemaakt. Wanneer we ze volgend jaar weerzien, zullen we ze dan ook als adoptiedieren aannemen.

Potvis en orka's

Observador
Observador

Observador, de enige potvis die naar onze boot toe komt gezwommen, om voor onze ogen daarna majestueus onder te duiken, heeft ons op 06/06 dit plezier gedaan! Het is iedere keer ongelooflijk, hoe dicht hij bij de boot komt en zelfs onze scheepsbemanning houdt dan de adem in!

De eerste orka’s zagen we pas op 25 juli en verder alleen nog op 14 andere tochten. Vreemd genoeg waren „onze” bekende orka’s, namelijk Camorro, Baby Wilson en Matriarchin, er niet bij, maar hoofdzakelijk wijfjes met jonge dieren. We hopen natuurlijk dat het goed met hen gaat en ze volgend seizoen weer naar de Straat van Gibraltar zullen komen.

Lucía, de geliefde moeder van Estrella en Manuela, is jammer genoeg overleden aan longoedeem, zoals Portugese wetenschappers uit de Algarve hebben medegedeeld. We hopen dat het goed gaat met de twee jongen en we ze volgend jaar toch weer kunnen zien.

Ga terug