Overzicht adoptiedieren 2019

door Sonja Van Den Bossche

Tekst: Katharina Heyer

Grindwalvissen

Baby Hook, Pedro en Edu vormden ook dit jaar een onafscheidelijke familie, waarbij nu ook Triángula met haar pasgeboren baby is gekomen. Op 19.8 konden we zien hoe de kleine grindwalvisbaby waarschijnlijk slechts enkele ogenblikken tevoren ter wereld moest zijn gekomen en Baby Hook meteen haar rol als tante aanvaardde. Het kleintje hapte nog stuntelig naar lucht en spetterde daarna telkens onhandig terug in het water. Ondertussen zwemt hij al vlot bij de onderwater vensters van de VISION en inspecteert ons. Deze familie hebben we 57 keer waargenomen.

Fernando en Dientes hebben we het vaakst gezien. 59 maal hebben we ze ontmoet. Fernando’s verwonding door de niet netjes aangebrachte chip is onmerkbaar kleiner geworden. Deze twee duiken steeds opvallend lang en we varen dan vaak weg om ze met rust te laten.

Oliver hebben we 35 keer gezien en vastgesteld dat hij van familie wisselt. Hij pendelde tussen de familie van Corte in de lente en later dan die van Nina. Hij is een groot en sterk mannetje en houdt heel goed toezicht op de huidige familie. Hij is al van ver te herkennen aan zijn ronde rugvin.

Nina hebben we 30 maal gezien. Ook zij was soms met een andere familie op weg. Meestal met de familie van Gorro.

Gorro is zeer groot en al van verre gemakkelijk te herkennen. Zijn rugvin is van boven plat en we hebben hem 36 keer gespot. Hij is een rustig voorttrekkende walvis. Vorig jaar was hij de vaste begeleider van Lola en we hebben de twee ook nog tot 21 april samen gespot.

Lola had de winter blijkbaar goed overleefd, maar na 21 april eindigen onze gegevens en we weten niet waar ze is gebleven. Gorro bleef hier en sloot zich aan bij verschillende groepen.

Willy was onder andere een griend bij wie Gorro aansluiting had gevonden. Hem hebben we 6 maal gespot. We moeten Willy al van dichtbij zien om hem nauwkeurig te kunnen identificeren. Pas sinds dit jaar heeft hij een witte stip op de rugvin, wat hem beter herkenbaar maakt.

Sierra en Ponce waren zonder uitzondering samen onderweg. We hebben ze 23 keer genoteerd. Sierra is een vlug wijfje en Ponce stelt zich voor als de grote en sterke macho in de familie, die altijd uit 6-8 dieren bestond.

Op weg met hen was af en toe ook Johnny, die we 13 maal aantroffen. Hij kwam vaak dicht bij de boot of zwom er onderdoor.

Pomares is een van de grootste grienden in de Straat van Gibraltar. Hem herkennen we niet aan de vorm van zijn rugvin, maar aan de duidelijk zichtbare verwondingen op zijn rug. We hebben hem 35 keer gespot.

Franzfin met het kleine keepje op de rugvin hebben we 25 maal ontmoet. Ook hij moet vrij dicht bij de boot komen, zodat hij met zekerheid kan worden geïdentificeerd. Hij behoort eveneens tot de grootsten in de Straat van Gibraltar.

Er waren in het voorjaar ettelijke Baby Toni’s (elk jaar een pasgeboren grindwalvisbaby). Vooral toen we op 3 mei de invasie met 200 grienden meemaakten, krioelde het van kleine Baby Toni’s! Maar ook na midzomer tot oktober kwamen we pasgeborenen tegen onder de grindwalvissen.

Vicenta hebben we maar 3 keer gezien. Ze blijft respectvol weg van de boot en daarom herkennen we haar vaak niet met zekerheid. Met haar verwondingen zou ze eigenlijk makkelijk te identificeren zijn; ze blijft evenwel zelden lang aan de oppervlakte.

Twee andere grienden hebben onlangs namen gekregen: ten eerste is er Sonja met insnijdingen op de rugvin. We hebben haar 13 maal genoteerd, meestal in de familie van Oliver.

En dan Drakula, die enkele opvallende, kleine wonden op de rugvin heeft en spontaan werd gedoopt door onze scheepsbemanning.

Grote tuimelaars

Lolly kennen we sinds 2004 en zij is een van de adoptiedieren die we zeer lang kennen. We observeren haar nu al 15 jaar geregeld. Ondanks de schimmel op haar rugvin gaat het nog altijd goed met haar en ze wordt al door haar 3de jong vergezeld. We hebben haar 17 keer gezien over de hele zomer gespreid. Ze lijkt met haar school in de Straat van Gibraltar te „wonen”.

White Cap: Haar witte rugvin, die eruitziet als een klein kapje, is ook van ver weg zeer goed herkenbaar. Ze zwemt steeds in een grotere groep grote tuimelaars. Samen met haar was haar jong van vorig jaar altijd te zien.

Cutty is ook sinds het jaar 2000 een van onze meest geziene grote tuimelaars. Ze lijkt tot de familie van Lolly te behoren, omdat we haar vaak in dezelfde grote school hebben waargenomen.

Puzzle is niet eenvoudig te herkennen, want er zijn er veel met een rugvin die op een puzzel lijkt. Haar hebben we dikwijls in de groep van Cutty genoteerd en zagen haar af en toe tailslappen.

Salto heeft ons weer verheugd met zijn hoge sprongen. Vaak springt hij ook ver weg van de boot. Hij zet anderen uit zijn familie aan tot actieve salto’s.

Baby Leila: Er waren ook dit jaar verscheidene pasgeborenen bij de grote tuimelaars. Ze zijn schattig, als ze springlevend om hun moeders heen zwemmen en zorgen daarbij altijd voor veel plezier voor de vele kinderen op de boot. Er waren tot in de herfst pasgeborenen met verticale strepen, een duidelijk teken dat ze nog maar een paar dagen oud zijn.

Mapa is een nieuwe tuimelaar, aan wie we een naam hebben gegeven. Hij is gevlekt, vermoedelijk door een zuur. Het patroon op zijn lichaam lijkt daardoor op een landkaart. We hebben Mapa enkele keren gezien, altijd in grote groepen.

Potvis

Observador: Hij is op 16 mei vlak naast de boot opgedoken en heeft ons totaal verrast. Daarna was hij de laatste dagen van september nog eens hier, toen de 9 potvissen ons een paar dagen blij maaken. Zoals wij het van hem kennen, nadert hij nieuwsgierig de boot, kijkt ons aan en duikt dan majestueus onder.

Orka's

Camorro: Werd dit jaar het vaakst gespot, altijd samen met zijn familie, die is aangegroeid tot een totaal van 19 orka’s. Hij was vaak bezig met de jongen, die hij tonijn leerde vangen. Hij lijkt de groep goed onder controle te hebben.

Matriarchin: De moeder van Camorro en een van de grote vrouwtjes was er altijd bij. Zij zou meer dan 40 jaar oud kunnen zijn en is zeker de oudste van de grote school. Als veelzijdige grootmoeder was ze vaak op pad met de jongen.

Baby Wilson is nu niet meer een van de kleinsten. Hij is een dynamische tiener, heeft altijd zin in veel actie rond de boot. Hij is nog steeds herkenbaar aan de kleine, zwarte vlek in zijn witte oogvlek.

Lucía is nog steeds onafscheidelijk samen met haar kleine Estrella onderweg. Slechts zelden zagen we Estrella eens met de andere jongen spelen. Het lijkt met beiden heel goed te gaan.

Ga terug