Onze adoptiedieren in het seizoen 2015

Tekst: Katharina Heyer; Foto's: firmm

Tijdens veel aangename tochten hebben we de meeste van onze adoptiedieren vaak gezien, sommige echter vrij zelden. Ze kwamen gedeeltelijk vol vertrouwen bij de boot, terwijl andere op een behoorlijke afstand bleven.

Grindwalvissen

Baby Hook, een vaak gezien vrouwtje, komt graag zeer dicht bij de boot. Zij zwemt meestal in de familie met Edu en Pedro. Ze duikt graag onder de boot door en houdt er zich geregeld ook langer onder op.

Pedro, een eerder jongere griend, kennen we sinds 1 september 2012. Hem hebben we nu pas opgenomen als adoptiedier. We vinden hem dikwijls samen met Baby Hook. Hij leeft goed beschermd in de familie van Edu.

Edu is de leider van deze grote familie. Hij zit meestal middenin en we hebben het gevoel, dat hij goed zorgt voor zijn familie. Wij hebben de beste herinnering van Edu: hoe hij zich vroeger om de gewonde Curro heeft bekommerd.

Fernando zagen we waarschijnlijk bijna het meest van alle adoptiedieren. Hij zwemt in een groep van 3, duikt vaak erg lang, zodat we nooit voor lange tijd bij deze familie blijven. Zijn rond, wit litteken, dat afkomstig is van een niet steriel aangebrachte chip, is onmerkbaar kleiner geworden. Dientes vergezelt hem altijd.

Dientes met de kleine „tandjes” op zijn rugvin, zagen we steevast samen met Fernando. Hij of zij is iets kleiner, en omdat we Dientes nog nooit hebben bespeurd met een jong, veronderstellen we, dat het een mannetje is. De toekomst zal uitwijzen, of we gelijk hebben…

Franzfin, met zijn gemakkelijk herkenbare rugvin, is een vrij groot mannetje. Hij blijft meestal vlak bij Edu’s familie.

Nina, de trotse moeder van een jong van de zomer van 2014, zien we vaak. Ze is altijd in het gezelschap van haar stoer jong, dat veelal nieuwsgierig bij de boot komt, naar boven kijkt en onderdoor duikt. Bijgevolg komen we Nina ook meermaals tegen. Ze is één van de meest geliefde vrouwtjesgrienden geworden.

Nuevo herkennen we gemakkelijk. Hij is vrij schuw geworden sinds zijn blessure en we zien hem eerder ver weg van de boot. Blijkbaar is hij toch hersteld van zijn verwonding.

Johnny had pech midden september. We vonden hem, toen een minstens 6-8 meter lang touw zich om zijn staartvin had gewikkeld en hij het achter zich aan trok. Op de staartvin had hij al een snijwond. Sierra en Ponce zorgden beide voor hem en ze probeerden om de koord weg te krijgen. Verscheidene dagen zagen we hem daarmee. De opluchting kwam op 2 oktober, toen we hem zonder het touw aantroffen.

Sierra heeft sinds kort een kleine inkeping op haar vin. Ze was bijna altijd met Johnny en ook Ponce onderweg. Vaak kwam ze bij de boot en we konden duidelijk haar zaagvormige inkervingen op de rugvin onderscheiden.

Ponce lijkt het leiddier te zijn in zijn familie. Hij is één van de grootste grienden in de Straat van Gibraltar. In zijn familie is Sierra goed beschermd.

Zackzack met de gewonde rugvin was ook bijna altijd vergezeld van haar intussen 3-jarig jong in de afgelopen zomer. Het kalf is al groter dan zijn moeder. Sinds een paar weken echter, zien we Zackzack ook alleen, maar geïntegreerd in een grotere groep van ongeveer 7 grienden.

Mocho, het kleine vrouwtje, hebben we niet vaak ontmoet, of misschien van ver niet altijd herkend. Ze leek tamelijk schuw te zijn en we hebben haar slechts weinige keren bij de boot gezien.

Gorro’s familie zijn we dikwijls tegengekomen als eerste groep. Zijn rechte rugvin is ook op verre afstand duidelijk zichtbaar. Hij heeft een nieuwe, kleine inkeping. Zijn familie bestond doorgaans uit 2 vrouwtjes en een jonge griend.

Mariano hebben we maar heel luttele keren gemerkt in het begin van het seizoen. Het is mogelijk, dat hij niet de hele zomer in de Straat van Gibraltar is gebleven.

Vicente met zijn rugblessure hebben we niet veel gezien. We merkten hem vooral bij de aanvang van het seizoen op, en daarna werd hij in de herfst vanop een zeilboot gespot. Zijn gedrag zullen we in het oog houden.

Gonzo zagen we afgelopen zomer slechts 2 keer. Hij zou zich op meer beschermde plaatsen kunnen hebben teruggetrokken. Het zal duidelijk worden, of hij weer vrij vaak opduikt of dat zijn blessure van vorig jaar hem veel last bezorgt.

Dolfijnen

Lolly hebben we altijd gezien midden in een grotere familie. Haar schimmel op de rugvin is stabiel. Ze komt nog steeds vaak bij de boot en duikt ook onderdoor.

Puzzle is heel sociaal en altijd geïntegreerd in een grotere familie. Het lijkt goed met haar te gaan en omdat ze niet meer tot de jongste behoort, gedraagt ze zich nogal afstandelijk.

Baby Leila is uiteraard verder gegroeid. Zij blijft nu niet meer voortdurend bij haar moeder Melissa. Ze is één van de drukke ‘teenagers’, die ons herhaaldelijk amuseren. Rollen, spyhoppen en tailslappen behoren tot haar kunstjes. Graag zwemt ze vóór aan de boeg mee.

Cutty zien we ook altijd in een grotere familie. Ze lijkt een zorgzaam vrouwtje te zijn en vergezelt daarom de jongen van tijd tot tijd dicht bij de boot.

Salto is nog steeds een zeer energieke dolfijn. Vaak van een afstand, maar dan ook weer als een verrassing in de onmiddellijke nabijheid springt hij in de lucht en dwingt bij de gasten op de boot „Ahs” en „Ohs” af!

White Cap is nog een jonge dolfijn, die we zeer goed herkennen aan zijn witte vin. Er zijn in zijn familie nog meer dolfijnen met gelijkaardige witte vlekken op de rugvinnen, maar niet zo opvallend als bij White Cap. We zijn benieuwd, of ze zo stralend wit blijft, of langzaam lichter wordt tijdens de winter.

Orka's

Matriarchin is de oude grootmoeder van deze kudde. We zien haar zo nu en dan, maar niet zo frequent als in de jaren ervoor. Ze zwemt altijd in een school van 5-7 orka’s en meestal is Camacho te zien in de verdere omgeving.

Camacho heeft ons grote vreugde bezorgd, toen hij deze zomer weer te voorschijn is gekomen. Hij is meestal ver weg van de boot en vaak ook eerder alleen op weg.

Camorro, het jonge mannetje en een nakomeling van Camacho, zagen we afgelopen zomer altijd in zijn subkudde met in totaal 7-9 orka’s. De kleine Wilson met moeder en Tante Lucia behoren tot zijn familie. We hebben vaak geconstateerd, hoe hij de jongen stukken tonijn gaf en hen geduldig het verorberen van deze prooi aanleerde.

Baby Wilson is snel uitgegroeid tot de lieveling van onze bezoekers. Een stoer en niet schuw jong, dat vaak bij de boot was, hem omcirkelde en nieuwsgierig naar boven keek. Hij speelde dikwijls met de 3 andere jongen of was aan het leren, hoe je tonijn eet.

Potvissen

Cicatriz hebben we niet gezien de afgelopen zomer. We hebben veel minder potvissen dan vorig jaar waargenomen. Observador was eens kort in de Straat van Gibraltar. Hij kwam weer dicht bij de boot en keek nieuwsgierig rond. Maar de volgende dag was hij al niet meer te vinden.