Onze adoptiedieren in de zomer 2014

Tekst: Katharina Heyer; Foto’s: firmm

Verrassend vaak hebben we onze adoptiedieren gezien. Hetzij van ver of dikwijls ook vol vertrouwen bij de boot.

Grindwalvissen

Baby Hook kwam herhaaldelijk heel dicht bij de boot. Ze zwemt meestal met haar familie. Ze duikt ook graag onder de boot door.

Edu, een groot mannetje, zagen we heel veel. Hij is dominant of nu eenmaal de „leider” in zijn familie.

Fernando zagen we misschien bijna het meeste van alle adoptiedieren. Hij zwemt altijd in één van de eerste groepen, die vanuit de Middellandse Zee naar de Straat van Gibraltar trekken. We interesseren hem weinig en hij duikt met zijn twee kameraden, allebei grote mannetjes, dikwijls lang onder. Zijn litteken van een niet steriel aangebrachte chip is nog steeds goed zichtbaar.

Franzfin is een makkelijk herkenbaar mannetje. Hij is meestal met Edu en Ponce in de familie.

Johnny is meestal samen met Mocho en snel aan het zwemmen. Hij is een speelse griend.

Nina was één van de populairste grindwalvisvrouwtjes. Ze is de trotse moeder van een nieuwsgierig jong en was sinds augustus vaak bij de boot te zien.

Dientes is een groot mannetje. Hij heeft zich de laatste tijd vaak in de buurt van onze boot opgehouden en was er ook bij op onze laatste tocht op maandag 03.11 van 13:00 tot 15:00.

Nuevo is goed te herkennen. Sedert juli heeft hij een blessure aan de rechterkant van zijn rugvin. Ze lijkt niet diep te zijn, zodat hij hopelijk kan verder leven zonder al te veel pijn.

Ponce is één van de grootste grienden, die we hier in de Straat van Gibraltar hebben. Zijn partner lijkt Sierra te zijn. Ze zijn bijna altijd onafscheidelijk samen onderweg.

Sierra is een relatief klein wijfje. Ze is geregeld te vinden en dikwijls in de nabijheid van de boot.

Zackzack, het gewonde vrouwtje, wordt steevast vergezeld door haar jong. De 3 jaar oude grindwalvis zwemt steeds zij aan zij met zijn moeder.

Mocho is een klein mannetje en vaak met Johnny op weg. Zijn licht beschadigde vin is goed zichtbaar.

Gorro zien we echt veel. Hij is een fier mannetje met een grote familie.

Mariano herkent men niet zo goed. Maar hij was toch van tijd tot tijd te zien, weliswaar tamelijk ver van de boot.

Vicente met zijn rugwond hebben we slechts kort in het begin van het seizoen gezien en dan meestal alleen van een afstand. Hij lijkt liever ver weg van de boot te zijn. We zullen hem volgend jaar speciaal in het oog houden. In november was hij één keer met andere grienden vlak bij de zeilboot Chronos.

Gonzo hebben we maar één keer gezien in het begin van het seizoen. We vermoeden, dat zijn rugblessure, die hij heeft sinds eind vorig jaar, hem veel last bezorgt en hij zich daarom nauwelijks laat zien. We zullen hem bijzonder gadeslaan volgend jaar.

Eind 2013 hebben we afscheid genomen van Curro, die aan zijn zware rugwond is bezweken.

Van het grote mannetje Nr. 117 nemen we dit jaar afscheid. Hij zou een hoge leeftijd kunnen hebben bereikt, want hij was de oudste van de grienden. Al in 1998 viel hij op door zijn speciale rugvin en hij zou 17 jaar geleden al een respectabele leeftijd hebben gehad. De laatste jaren had hij ook een witte vlek op zijn voorhoofd.

Dolfijnen

Loly met de schimmel op haar rugvin is goed herkenbaar. Zij is minder schuw als vroeger en komt vaak bij de boot en is altijd vergezeld van een grotere groep.

Puzzle is erg nieuwsgierig en dikwijls te vinden rond ons of ook onder de boot.

Baby Leila is natuurlijk gegroeid. Ze blijft uiteraard nog steeds bij haar moeder Melissa, hoewel niet voortdurend. Ze ravot vaak ook met andere jongen en komt nieuwsgierig naast de boot.

Cutty zien we ook altijd in een grotere familie.  Ze vindt het leuk om te „spyhoppen" of „tailslappen" en toont ons haar staartvin, dikwijls vlak vóór de boot.

Salto is een zeer actieve dolfijn. Waarneembaar terwijl hij vaak in de lucht springt of nieuwsgierig onder de boot.

Orka's

Matriarchin hebben we veel opgemerkt en steeds in gezelschap van een baby. Als grootmoeder past ze dikwijls op de jongen, zodat de moeders op tonijnvangst kunnen gaan. Ze zwemt altijd in een school van 5-7 orka's.

Camorro, het jonge mannetje en de opvolger van Camacho, hebben we vaak gezien, omgeven door een grote school van vrouwtjes met hun jongen. In zijn buurt bevond zich meestal ook een jonge orka, die hij heeft getoond, hoe je zo'n tonijn verslindt. Ook dat moet worden geleerd.

Potvissen

Cicatriz betekent „litteken" en is typisch voor deze potvis. Hij heeft verscheidene littekens, maar één is bijzonder groot en rond. Het zit aan zijn linkerkant. We hebben hem een paar keer gezien en hij bleef steeds echt lang aan de oppervlakte, maar schonk weinig aandacht aan ons.

Observador heeft zijn naam gekregen, omdat hij nieuwsgierig was, en ettelijke malen de boot heeft benaderd of er zelfs heeft rond gezwommen. Hij zwom naar ons toe en draaide zich daarna meteen naast de boot om. Op deze manier konden we zijn kolossale lijf van heel dichtbij bekijken.