Onvergetelijke momenten

Tekst: Brigitte; Foto's: firmm

Zo opgewonden als op 5 juli om 15:30, toen de boot van de tweede tocht van de dag terugkwam, heb ik het firmm-team, geloof ik nog nooit gezien.
Ik was net in de haven, toen eerst Edeltraud (velen van jullie kennen haar waarschijnlijk van de Duitse charla) helemaal door het dolle heen het kantoor kwam binnengestormd, en met een brede lach heel enthousiast over de tour vertelde. Kort daarna kwam Katharina met de woorden: „Je gelooft niet wat een tocht dat nu was. Hij is een blog waard.” Even later hoorde ik van onze vrijwilligster Leonie: „Dat was zoooo geweldig. Ik ben zo blij.”

Maar laten we van voor af aan beginnen en de trip de revue passeren.

In het midden van de Straat van Gibraltar ontmoetten we eerst een potvis. We hadden onze boot net zo gepositioneerd dat we hem goed konden bekijken, toen onze mecanicien David zijn ogen niet kon geloven.

Aan de andere kant van de boot had hij de orka’s ontdekt, wat hij aan de rest van de bemanning ook meteen luidkeels meedeelde. We stonden nu een klein beetje voor een dilemma. Moesten we onmiddellijk naar de orka’s varen? Maar we besloten te wachten tot de potvis onderdook. Hij nam echter de tijd. Dat was waarschijnlijk de eerste keer dat we niet konden wachten tot de reus eindelijk wegdook. David verloor de orka’s de hele tijd niet uit het oog. Zodra de walvis was verdwenen en de gasten aan boord hun foto’s van de staartvin hadden geschoten, vertrokken we naar de orka’s. De vreugde van alle passagiers was enorm, want daarmee had niemand rekening gehouden op een twee uur durende tocht.

De dieren waren niet bij de vissers, waar we ze in de zomer vaak aantreffen, maar eerder in de richting van Algeciras, dus ten oosten van Tarifa. Maar het was ook niet de gewone groep van Matriarchin en Camorro. Er waren ongeveer 13 dieren, waaronder een groot mannetje, te herkennen aan de hoge, rechte rugvin. Ook een nog wat jonger mannetje was erbij. De andere orka’s waren vrouwtjes van verschillende groottes met jonge dieren, één daarvan nog vrij klein, ongeveer één jaar oud. Ze waren niet aan het eten of jagen, maar zwommen rustig van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan, richting Barbate. De groep was niet onbekend voor ons; we hadden hem ook vorig jaar al eens gezien. En het was ook hetzelfde mannetje dat David in de lente had verrast in zijn kleine vissersboot in de buurt van de almadraba van Barbate.

We vergezelden de dieren lange tijd. Bijna een uur hadden we het geluk om bij deze prachtige dolfijnen, die ook nieuwsgierig naar de boot kwamen, te mogen zijn. Op een gegeven moment was het echter tijd om de terugweg aan te vatten. Deze keer was het onze matroos Luis die het uitschreeuwde. Hij had twee vinvissen gevonden, die langs de Spaanse kust richting de Atlantische Oceaan zwommen. Omdat ze heel langzaam op weg waren, haalden we ze snel in en hadden we nog wat tijd om ze te observeren.

Nu begrijpen jullie zeker de opwinding van de firmm-medewerkers, die na de trip van de boot kwamen. Een potvis, orka’s en vinvissen op één tour. Dat gebeurt niet al te vaak.

Zelfs Katharina vond dat dit één van de mooiste excursies in de nu al 26-jarige geschiedenis van firmm was. We zijn blij voor iedereen die erbij kon zijn.