Onrust in de Straat

Tekst: Christine, Foto's: firmm

Op 1 juli vonden we wel nog geen orka's, maar in ruil daarvoor was de tweede tocht van de dag van het begin tot het einde werkelijk buitengewoon.

Zodra we uit de haven vertrokken waren, ontmoetten we twee schildpadden achter het eiland „Las Palomas". De eerste was iets kleiner en dook ook snel onder, maar de tweede was opvallend groot en zwom verscheidene minuten aan de oppervlakte, zodat we ze goed en grondig konden observeren.
Maar dat waren nog maar de eerste minuten van deze trip.

We volgden de gebruikelijke koers, maar voeren echt lang oostwaarts, voordat we de eerste grindwalvissen spotten. En ook zij zaten veel verder naar het noorden dan gewoonlijk, dus zeer dicht bij de Spaanse kust. Toen we de grienden bereikten, ging het over een opvallend grote groep van ca. 30 dieren, die zich extreem snel bewogen, aan de oppervlakte springend zonder duidelijke koers. Hun bewegingen herinnerden me meer aan die van de gewone of gestreepte dolfijnen, in geen geval aan de grindwalvissen, die normaal gezien de hele dag zo rustig zijn.

Verbaasd sloegen we een tijdje gade hoe de walvissen zich in cirkels bewogen, af en toe abrupt van koers veranderden, om kort daarna weer in een heel andere richting voort te snellen.

Korte tijd later ontdekten we de volgende groep, die vanuit het westen naderde. Ook deze dieren vertoonden hetzelfde gedrag.
En er kwamen steeds meer dieren bij, die in verschillende groepjes helemaal uitgelaten om ons heen snelden. In totaal telden we ongeveer 200 dieren, waaronder ook een pasgeborene en veel van onze adoptiedieren, zoals Baby Hook, Edu, Nina, Oliver, Fernando, Dientes, Willy, Johnny en Franzfin.

Eindelijk spraken Katharina en de bemanning:
Al in de ochtend werd er hen verteld dat de orka's bij Gibraltar werden gespot. Omdat grienden en orka's niet de beste vrienden zijn, kan hun vreemde gedrag erop wijzen dat de orka's in de vroege namiddag weer vanuit Gibraltar langs de Marokkaanse kust richting de Atlantische Oceaan getrokken zijn en daarom de grindwalvissen zo dicht bij de Spaanse kust hebben gedreven.

We zagen nog een tijdje hoe de grienden sprongen, hun kop uit het water staken (spyhoppen), breachten en ons zelfs een „kopstand" werd aangeboden! Bovendien het luide gefluit van de walvissen, waarmee ze zeker opgewonden met elkaar communiceerden, terwijl ze onophoudelijk door het schuimende water joegen.

Veel te snel was de tijd voorbij en we moesten weer terugvaren naar Tarifa. Het hoogseizoen was sensationeel begonnen, wat ons hoopt geeft op een interessante zomer!