Nieuwsgierige potvis en grindwalvisbaby

Tekst: Anne-Catherine Zürcher; Foto’s: firmm

In de lente hebben ze hoogseizoen in de Straat van Gibraltar – de potvissen. Met een lengte van maximaal 18 meter en een gewicht tot 50 ton zijn zij de grootste tandwalvissen en behoren ze tot de beste duikers. Op de trip van 9 juni ontmoetten we een bijzonder nieuwsgierig exemplaar. Het duurde niet lang voordat hij zich met zijn onmiskenbare schuine blaaswolk liet zien. Toen we vanuit de verte in rust zagen hoe hij zijn lichaam weer met zuurstof voltankte, stelden we met grote vreugde en verbazing vast dat hij ons naderde. Wat een zeldzaam en leuk spektakel. De potvis kwam dicht bij de boot en liet zich aan ons zien. Ongeveer in het midden van zijn kop was een opvallend, groot litteken duidelijk zichtbaar. Wegens de donkere kleur van het litteken moest het om een al oudere verwonding gaan. De kwetsuur leek gelukkig goed genezen te zijn. Na enkele minuten was het dan zover: de potvis toonde ons bij het onderduiken zijn enorme staartvin en op de boot ging - zoals zo vaak - op dat moment een opgetogen „ohhhh” door de waarnemers.

Toch bleef de ontmoeting met de nieuwsgierige potvis niet de enige indrukwekkende ervaring tijdens deze tocht. We konden nog een grindwalvisbaby verwelkomen, die hoogstens één tot twee dagen oud was en nog niet de karakteristieke, vlotte zwemstijl van grienden had ontwikkeld. Pasgeboren grindwalvissen zijn nog wat onbeholpen, als ze zuurstof uit de lucht moeten halen. Ze duiken, nadat ze hun kopje uit het water hebben gestrekt niet mooi en elegant weer onder, maar kletsen stuntelig op het wateroppervlak. Het zal echter maar een paar dagen duren tot de pasgeborene ook dat zal hebben geleerd en zich net zo lenig als de volwassen dieren zal bewegen.