Mondrino/Pigmento toont ons haar beide jongen!
door Sonja Van Den Bossche
Tekst: Katharina, Foto's: firmm
8 juni 2011, de dag van de eerste potviswaarneming!
10:00 – 12:00 uur tocht, poniente-kracht 3, vloed en al de eerste „Vasiante“-golven (= bijzonder hoge golven ontstaan uit de overgang van hoog- naar laagwater), die het spotten van de dieren bemoeilijken. Eerst ontdekten we gestreepte dolfijnen en onmiddellijk daarna in de verte een beetje geblaas. Was het een potvisgeblaas of weer een dwergvinvisgeblaas, dat we onlangs al voor een jonge vinvis hadden aangezien?
Toen we dichterbij kwamen, bemerkten we twee kleine blaaswolken niet ver van elkaar. Het waren twee jongere potvissen, juist in het vaarwater van een naderend gigantisch vrachtschip. De kleinste van de twee, ca. 8 – 10 meter lang, dook toen ook dadelijk weg en toonde ons van verre zijn schattige kleine staartvin. De andere verloren we uit het oog, want we moesten de passagiers op de aankomende hoge golven voorbereiden. In deze hoge golven surften toen nog heel verrassend acht grote tuimelaars en we wisten niet, waar te kijken. Eerst moesten vooral kleine kinderen en camera’s worden vastgehouden, totdat de hoge golven ons voorbij waren geraasd.
Kort daarna zagen we links van de boot de tweede potvis weer, ongeveer 12 – 14 meter lang, die ook in de golven op en neer deinde. En toen kwam de verrassing: net als een jaar geleden was Mondrino/Pigmento plotseling ongeveer 50 meter rechts naast onze boot. Niemand had haar zien opdagen, omdat we ons allemaal op de jonge potvis aan de andere kant hadden geconcentreerd. Mondrino/Pigmento liet ons telkens weer haar rug met de rugvin zien. Daarop waren heel duidelijk haar vele pigmentvlekken te herkennen.
Nu pas besefte ik, dat Mondrino/Pigmento was gekomen, om ons haar jongen te laten zien. In 2007 was Mondrino/Pigmento vaak vergezeld van een nog kleine potvis, die 2 – 3 jaar oud leek. Nu was er, zoals vermoed, in de vorige winter 2010 nog een jong bij gekomen, dat ze nu vandaag voor de eerste keer mee had. Pas een hele tijd later maakte Mondrino/Pigmento zich klaar om te duiken en ze volgde haar jongen. Ik was verwonderd, diep getroffen en tegelijkertijd oneindig dankbaar voor het vertrouwen, dat Mondrino/Pigmento, de potvismoeder, ons heeft geschonken!