Last minute redding

Tekst: Susanne Geisler; Foto's: firmm en Albert Rietjens

Vandaag beleefden we een werkelijk buitengewone en voor alle deelnemers indrukwekkende tocht. Nadat we een tijdje op zee voeren en de boot een beetje vertraagde, om te zoeken naar de dolfijnen en walvissen, ontstond er plotseling een waanzinnige drukte onder de passagiers. Onze matroos Eugenio en enkele gasten vonden in open zee een grote vogel, die op het wateroppervlak dreef. Eerst voeren we met de boot langs het dier. Een gast zei: „Dit is waarschijnlijk het einde voor het dier." Zonder aarzeling liep Eugenio snel naar kapitein Antonio, om hem daarover te informeren en hem te vragen om terug te keren. Ook Katharina Heyer werd onmiddellijk ingelicht over het feit. Katharina deelde mee dat we een blijkbaar gewonde vogel hadden gespot. Alle mensen aan boord van de boot waren opgewonden en vroegen wat er nu zou gebeuren. We moesten hem toch helpen.

Antonio was de boot al aan het draaien, voordat hij eigenlijk een bevel van Katharina kon krijgen en we voeren terug naar de voor zijn leven vechtende vogel. Al snel beseften we dat het om een vale gier (Gyps fulvus) ging. Het was een jonge gier. We vermoedden dat hij niet meer genoeg kracht had om aan land te geraken, toen hij probeerde om de Straat van Gibraltar over te steken. Misschien was de wind met levante 4 te sterk of was de thermiek, die zo belangrijk is voor deze vogels, niet voldoende. En dus sloeg hij zijn doorweekte vleugels herhaaldelijk op en neer en trachtte zich boven water te houden.

  

Mecanicien Fernando en matroos Eugenio hadden snel een reddingsstok met een metaalring en een andere baar bij de hand, om het dier uit het water te tillen. De kapitein had een lastige klus, want in vrij onrustig water en met golfslag poogde hij de boot dicht tegen de gier aan te sturen en de positie van de boot te behouden. Daarna kwam ook hij te hulp en hij probeerde samen met Eugenio de gier met de gegeven hulpmiddelen te grijpen en in de boot over te hevelen. Alle mensen aan boord waren nerveus en sommigen hadden geen hoop voor het dier, omdat het telkens weer uit de metaalring gleed en geen houvast had. Antonio gaf enkele orders in het Spaans. Iedereen trachtte om het dier met volle kracht te helpen.

Een golf duwde de vogel kort onder water en iedereen vreesde dat hij nu zijn laatste kracht zou verliezen. Maar de bemanning vocht keihard voort en kreeg toen de gier in een goede positie. We hadden allemaal het gevoel dat de gier weer echt moed vatte en meehielp met zijn vleugels. Hij wilde gered worden door ons. Na een paar minuten slaagde de crew er effectief in het dier aan boord van het schip te brengen. Fernando, onze mecanicien, legde een handdoek over de kop van de gier en hield zijn bek toe. Vervolgens werd hij onder applaus van de passagiers in één van de toiletruimten aan boord gebracht, waar hij eindelijk kon bekomen van de schok. Allen waren blij om de redding van het hulpeloze dier en bedankten de bemanning. Het was prachtig om te zien dat de dierenliefde van de passagiers niet alleen opgaat voor de walvissen en dolfijnen, maar ook voor andere dieren van deze wereld. Katharina telefoneerde op hetzelfde ogenblik naar de haven en verzocht de collega's om de reddingsdienst onmiddellijk op de hoogte te brengen. Toen we de haven bereikten, gingen eerst alle gasten van boord. Allen bedankten Katharina en de crew nogmaals hartelijk, omdat we de jonge gier hadden gered. We lieten de gier nog aan boord, omdat de reddingsdienst nog niet was aangekomen. Ook op de volgende tocht was de vogel mee.

Toen we van de tweede trip opnieuw de haven binnenliepen, kwam de medewerker van de milieubeschermingautoriteiten ook al naar de boot gerend met een box en handschoenen. Alle bezoekers gingen eerst van boord en de reddingsmedewerker kwam op de boot. Hij trok zijn handschoenen aan, opende voorzichtig de deur van de kleine ruimte, waarin de gier zich bevond, en pakte hem snel bij zijn nek en bij zijn poten. Het dier trok slechts kort, maar verweerde zich niet. Hij haalde de vogel eruit, zette hem in de box en sloot hem dan. Iedereen was blij dat het goed afliep voor dit jonge dier. Zonder de geweldige hulp van de bemanning zou dit prachtige schepsel wellicht niet hebben overleefd.

  

Veel dank aan de gehele scheepsbemanning en Katharina voor hun fantastische inzet!! Alleen door het snelle en kordate optreden van alle betrokkenen konden we een jong leven redden!

05.10.2016: Na telefonische navraag kregen we tot onze blijdschap te horen dat onze vale gier alweer door de lucht trekt. Hij was voor ongeveer één week ondergebracht in de buurt van Málaga, omdat hij een beetje zwak en ondervoed was. Maar daar hij snel genas, werd hij gauw weer vrijgelaten.