Laat, maar toch. Nu beginnen we!

door Sonja Van Den Bossche

grosse Tuemmler

Tekst: Edeltraud - Foto's: firmm

In de afgelopen jaren voelde ik altijd een kriebeling en verwachtingsvolle voorvreugde op de eerste tocht van het seizoen. Dit jaar is daarvan niets bij mij te merken en dat komt door de situatie waarin we ons dit jaar allemaal bevinden. Pas onlangs vernamen we van de regering alle na te leven hygiënische voorwaarden waaronder we observatietochten mogen maken.

We hebben alle richtlijnen omgezet. Een goed gevoel en zuivere vreugde willen we de mensen die naar ons toe komen, geven. Ze moeten zorgeloos genieten van de trip naar de walvissen en dolfijnen, ook ondanks de moeilijke tijd.

Ik neem deel aan een drie uur durende tocht en voel plots weer de gebruikelijke voorvreugde op de dieren die we hopelijk zullen zien. Nu wil ik alleen kijken, de wind in het gezicht voelen en in het hier en nu leven.

Het is heel stil op de boot; allemaal kijken we en genieten van de trip.

Een zwerm Kuhls pijlstormvogels vliegt over ons heen. De sfeer en het kleurenscenario van het licht zijn indrukwekkend.

Als eerste zien we een familie van grote tuimelaars, die tot grote vreugde van de kinderen een tijdje heel dicht bij de boot langstrekken en ons vergezellen. Er is een „ahhh” te horen en het vertrouwde klikken van de camera’s is alomtegenwoordig.

Daarna spotten we veel groepen grindwalvissen; sommige komen dicht bij de boot voorbij. Vooral de vele jongen, zelfs een pasgeborene, maken ons blij.

Vervolgens verschijnen er een dozijn gestreepte dolfijnen en kort daarop klinkt Katharina’s stem door de microfoon: „Vasthouden alstublieft, we varen snel. Op 11.00 uur kunt u de witte blaaswolk van een potvis zien!”

En daar ligt hij, de 18 m lange reus, bekomend van de laatste duiktocht! Opnieuw is het devoot stil geworden. Pas als de potvis zich samentrekt en daarna majestueus onderduikt, weerklinken de verraste „ahhhs” en „ohhhs” weer. Hij toont ons zijn prachtige staartvin, die het hart van elke toeschouwer sneller doet kloppen.

Urenlang hadden we nog kunnen kijken.

Ook de kinderen hebben zich tijdens deze tocht niet verveeld. De discipline en het begrip van de deelnemers voor de hygiënemaatregelen, die met de boeking van de excursie op hen afkwamen, hebben indruk op me gemaakt. Dank aan iedereen!

Ga terug