Juli en augustus 2015 overzicht

Tekst: Katharina en Christine; Foto's: firmm

Het orkaseizoen begint meestal zo, dat de pas aangekomen orka’s een rondje draaien in de Straat van Gibraltar en daarbij eerst alle grote tuimelaars en grienden wegjagen… De Straat van Gibraltar is dan, wat andere walvissen betreft, gewoonweg leeg. We ontmoetten de orka’s dan heel verrassend en ongewoon dicht bij Tarifa, op hun weg terug naar het onderwatergebergte. Zestien orka’s zagen we, en dat op een twee uur durende tocht!

Dit zorgt dan voor veel werk en drukte, want vanaf nu moeten de drie uur durende tochten worden gepland.

De volgende dag moesten we toen, in de nu lege Straat van Gibraltar de orka’s terugvinden, want er was niets anders! Als we geluk hadden, ontmoetten we een kleine groep gestreepte dolfijnen, die sneller kunnen zwemmen dan de orka’s. Dankzij de goede samenwerking tussen onze twee boten vonden we toen gedurende negen uur steeds weer de orka’s!
En zo begon een uitstekend nieuw orkaseizoen, dat tot op de dag van vandaag voortduurt.

Op 10 juli zagen we dan zelfs de oudste van de mannetjes, Camacho, samen met de oude grootmoeder Matriarchin. Ook de jongste orkababy, Baby Wilson, was erbij. Hij werd pas in oktober vorig jaar geboren.

Op 20 juli:
Onvergetelijk blijven twee orkawaarnemingen op die dag: de eerste was te midden van de vele Marokkaanse vissersboten, waar de orka’s veel tonijnen van de visserslijnen hapten. Dit is telkens een lange, vermoeiende strijd voor de vissers in hun kleine boten.

Er was toen nog een andere drie uur durende tocht van 18:00 tot 21:00 uur aangekondigd, en we vroegen ons af, of de orka’s ondanks het late uur daar zouden zijn.
En ziedaar, onze uitstekende scout, Eduardo, vond ze na enig zoeken in de uitgestrektheid van de Atlantische Oceaan, vrij van de stress voor de visvangst en volledig ontspannen: tien orka’s, onder hen Camorro, het jonge mannetje, en twee andere jonge dieren, die nieuwsgierig waren en onze boot omcirkelden. Wat konden we toen nog meer willen?

Op 29 juli hadden we niet zoveel geluk met de orka’s. Ze waren niet in de buurt ondanks veel vissersboten. In zo’n geval varen we dan even naar het gebied, waarin we denken dat er dolfijnen en grienden zijn. En daar verscheen warempel een zeldzame bezoeker in juli: een potvis! Dat was een leuke vervanger voor de op die dag niet waargenomen orka’s.

Op 1 augustus maakten we opnieuw een spektakel mee: na interessante orkawaarnemingen naderden we tegen het einde van de trip een groep vissers. De orka’s hielden ons aan de rechterkant van de boot in hun ban, toen plotseling aan de linkerkant, op slechts ongeveer 50 meter afstand, een traag die kant uit trekkende vinvis opdook! Dat is mij nog nooit overkomen in al die jaren, dat we zo dicht bij de boot een vinvis hadden, en tegelijkertijd nog zes orka’s! En wij precies daartussen!

Op onze onderzoeksbladen kan ik op 8 augustus vinden, dat we toen ook een bijzondere tour hadden: de zee was tamelijk woelig, levante met kracht 3, dus niet bepaald de ideale omstandigheden. Veel vissers waren uitgevaren boven het onderwatergebergte. Ze noemen deze plaats „La Baja” (=Spaans voor „de laagte”). We ontmoetten een paar individuele orkagroepen, over het hele gebied verspreid. De tonijnen waren goed op beet, want overal hadden de vissers al één of twee tonijnen in de boot of ze haalden er net één op. Dit is vaak een heel bijzonder spektakel! In deze gevallen winnen dan meestal de orka’s en de visser haalt slechts nog een kop of ook helemaal niets uit het water. Op deze dag waren Morales, het derde mannetje, Camorro en Matriarchin erbij, om de vissers vóór onze ogen het leven moeilijk te maken.

Na een tot nu toe schitterende zomer zijn we al erg benieuwd naar de waarnemingen van de laatste weken van augustus en september.