Invasief onderzoek - Deel 2

Tekst: Eleonore Op De Beeck, dierenarts firmm

Tip: Lees eerst deel 1 door Jörn Selling.

Het seizoen 2012 begon heel goed, toen we „Curro“ zagen, een griendmannetje, dat in 2008 waarschijnlijk door een scheepsschroef zwaargewond werd en vorig seizoen nog eens door een onbekend voorval. Het resultaat is een vreselijk litteken vóór de rugvin… We waren erg blij, want het was niet duidelijk, of hij de winter zou doorkomen. Wat na een lang genezingsproces met afvallend dood weefsel van zijn rugvin over is, is opzij gevallen, wat voor het dier zeker onaangenaam is. Na de ongelukkige en traumatische ervaring vermijdt hij schepen. Als zijn groep ons nadert, is hij altijd het verst weg.

Dit is één van de grote problemen, die wij hebben in de Straat van Gibraltar. Helaas is er nog meer, opnieuw door mensen veroorzaakt. Een onderzoekersgroep in deze omgeving is dit jaar begonnen, om de walvissen met radiozenders uit te rusten. Hoezeer ik als dierenarts het belang van onderzoek ook begrijp, geloof ik vast, dat het welzijn van de dieren altijd op de eerste plaats moet staan. Deze „methode voor het chippen“ veroorzaakt huidletsels, omdat de zenders in hun rugvinnen gestoken worden, waardoor ontstekingen veroorzaakt worden, mogelijk door niet voldoende gesteriliseerde apparaten.

Onze stichting observeert deze dieren nu al 14 jaar. Dus wij kennen hun bewegingspatroon afhankelijk van het tijdstip en het getij. Wij weten wanneer ze eten… alles zonder invasieve onderzoeksmethoden te moeten toepassen. Zo redden wij ons zeer goed, als we ze willen vinden.

We hebben veel dieren namen gegeven en weten dankzij foto-identificatie tot welke groep ze behoren. Honderden beelden waren hiervoor nodig. Foto’s van het mannetje Gonzo laten zien, dat zijn zender gelukkig is afgevallen. Een lelijk litteken op de linkerkant van de rugvin getuigt daarvan. De rechterzijde toont helaas een slecht scenario, omdat aan de onderkant een grote wonde opengegaan is. Ze ziet er niet alleen ontstoken uit, maar het weefsel lijkt af te sterven, wat de vin meer en meer doet neerhangen.

Wat dit alles tot gevolg zal hebben, weten wij niet. Maar het is een feit, dat de dieren gestoord en gestresseerd raken. De gevolgen hiervan kennen we misschien.

Een andere griend, die we heel goed kennen, is „Edu“, ook een groot mannetje, aan wie de zender nog hangt en wiens weefsel rond de prikplaatsen ontstoken is, wat voor het welzijn van het dier zeker niet bevorderlijk is.

 

Deze walvis maakt deel uit van de groep rond „Curro“, de arme griend, die door een scheepsschroef verminkt werd. „Edu“ is „Curro’s“ vriend en beschermer. Toen „Edu“ van de zender voorzien werd, heeft het zeker niet alleen hem, maar ook „Curro“ gestresseerd, omdat hij het misschien ook meegemaakt heeft.

De oorzaken van veel in het wild optredende ziektes worden nog altijd onderzocht, maar één ding is ondertussen duidelijk: stress is een niet te onderschatten factor, want hij verzwakt het immuunsysteem van de dieren, waardoor ze vatbaarder worden voor infecties door ziekteverwekkers.

De dieren achtervolgen, zenders in hun lichaam steken… veroorzaakt een zeer grote storing. Dat is beslist niet nuttig in een reeds zwaarbelaste Straat van Gibraltar (vervuiling, onder andere door lawaai door een aantal schepen en havens).

 

In onze stichting heerst begrip voor onderzoek en de wil om meer over de dieren te leren, maar als je ziet wat hier op dit ogenblik gebeurt, wil je toch een betere en minder schadelijke manier om het te bekomen…