Hileros del Sur
door Sonja Van Den Bossche
Tekst: Brigitte, Foto's: firmm Antonio
Op een zonnige, wolkenloze dag in augustus vertrokken we in de namiddag voor een tocht van twee uur. Bij de drukkende hitte, die we al wekenlang in Tarifa hadden, keek iedereen uit naar de welkome koele bries op zee. De heenvaart was aangenaam rustig. De getijdenstand was met een coëfficiënt van 1,03 een van de hoogste van het jaar. En dus wisten we dat er ons na enige tijd een fenomeen wachtte, dat we in Tarifa de Hileros del Sur noemen.
Bij de “hileros” gaat het om een schuifstroming. Twee stromingen schuiven samen en produceren daardoor golven die er dwars door lopen.
Dit leidt tot een soms zeer sterk omgewoelde zee, omdat de golven erg kunnen verschillen in kracht. In de Straat van Gibraltar komen deze schuifstromingen vaak voor, maar ze ontwikkelen zich nog verder met toenemende wind en opkomend tij. Het ziet er bijna uit als kokend water in een ketel. Ondanks het hevige wiebelen op de boot behoren deze trips met “hileros” tot de excursies die zich goed in het geheugen prenten. Want in de hoge golven stoeit dikwijls een immens groot aantal zeezoogdieren.
En zo was het ook op deze dag: grindwalvissen, grote tuimelaars en gewone dolfijnen amuseerden zich samen in deze ruwe zee. Ze genoten er gewoon van in de golven te surfen, te springen en te ravotten. Er waren er zoveel dat het voor Katharina niet nodig was ze aan te kondigen door de microfoon. Rechts naast de boot, vooraan, dan weer aan de linkerkant en achteraan. Simpelweg overal waren er dieren te zien. Iedereen kon de drukte rond het schip goed merken. Grote tuimelaars voerden gigantische sprongen uit en ook moeders met jongen zwommen in de golven. Bekende grienden als Baby Hook en Vicenta waren er ook bij en hadden enorm veel plezier in de golven.
Onze crew genoot van het schouwspel. Antonio, een van onze kapiteins, bekeek alles met enthousiasme. “¡Qué barbaridad!” riep hij herhaaldelijk uit, wat je kan vertalen als „Dit is waanzin”.
Ook de gasten aan boord waren overweldigd door het spektakel. Zoveel walvissen en dolfijnen, die daarbij nog zo actief zijn, zie je niet elke dag. Op een gegeven moment was het dan tijd om naar de thuishaven te vertrekken en zodra we de zone van de “hileros” hadden verlaten, kalmeerde de zee onmiddellijk en de terugvaart was net zo rustig als de heenvaart.