Het seizoen 2017 - Een overzicht

door Sonja Van Den Bossche

Foto’s: Katharina Heyer, Jörn Selling, Eduardo Montano Peralta en Miguel López Collantes

Tarifa heeft zich opnieuw van haar onstuimige kant getoond in het seizoen 2017. Er waren veel dagen met de vaak sterke „levante”-wind. Daarom moesten we af en toe varen in de baai van Gibraltar, waar zich ondanks de toenemende milieuproblemen nog steeds een aantal gewone dolfijnen ophouden. Ook gestreepte dolfijnen en grote tuimelaars konden we daar waarnemen. De meeste van de hier getoonde ‘best of’ foto’s werden genomen vóór Tarifa, in de Straat van Gibraltar.

Eiland voor Tarifa in avondmist Zeilschip komt uit de haven van Tarifa.  Transport van rotorbladen voor windgeneratoren Lijkt een drijvend droogdok te zijn. Kolossaal platform Onderzeebootjager  Vliegdekschip 77, van dezelfde bouwreeks als de 75 van het afgelopen seizoen Sportvissers bekijken ons aandachtig eens boosaardig, eens wantrouwig. Visser sleept gevangen tonijn naar de haven. Greenpeace tjoekt richting Middellandse Zee. Als mist ons op zee verrast. Zwaardvis Caretta caretta Slechts één meeuw vindt plaats op de radar.

Gewone dolfijnen

Omdat ze „ongewoon” zijn geworden in de Middellandse Zee, hebben we ze sporadisch in kleine groepen of als onderdeel van scholen gestreepte dolfijnen gezien.

Moeder met jong Kleine groep Oranjekleurige algenbegroeiing  Roze gekleurde buik bij verhoogde doorbloeding door lichamelijke inspanning De staartvinstand is een favoriete truc. Surfen op onze achterstevengolf

Gestreepte dolfijnen

Gestreepte dolfijnen bewegen zich soms nog in grote scholen door de Straat van Gibraltar, waar er altijd veel te zien is.

Surfen en springen behoren tot het leven van de dolfijnen. Een mannetje, de borstplooien ontbreken. Het dier rechts op de foto mist de rugvin. Grotere groepen brengen de zee aan de kook. Moeders met kalf

Grote tuimelaars

De tuimelaars zijn de meest acrobatische onder de dolfijnen en vooral in de lente goed gemutst. Hun extra shownummers geven ze soms in de buurt van het schip weg. Ondertussen slaan ze ons ook gade.

Perfect in een rij gezet Moeders met jong; bij dit kalf zie je nog de geboorteplooien. Tailslapping ook op de rug. Eendenmosselen kleven vast aan de staartvin. Lolly, oude bekende, met mogelijke schimmelaantasting op de rugvin De bek van de tweede tuimelaar is opvallend verbleekt en gezwollen, helaas geen zeldzaam beeld voor Gibraltar.     Ten slotte spuwt hij water uit.    

Grindwalvissen

Grienden zwemmen meestal naar het westen, om de constante stroom in de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee te compenseren. Bij vloed kunnen ze zich ontspannen, omdat de stroming afneemt; dan komen ze soms dichter bij ons schip. Grindwalvissen hebben het meest te lijden onder de sportvissers.

Vroeg in de morgen rusten ze meestal uit. Het liefst liggen ze dicht bij elkaar. Tuimelaars worden toegelaten. Moeder en jong Het tweede dier van links is Zackzack. Haar rugvin werd waarschijnlijk door sportvissers afgescheurd. Litteken aan haar linkerkant In de loop van het seizoen begon haar rechterzijde los te komen, tegen het einde ook haar linkerzijde. Ook al leven de walvissen na het ongeval vaak jaren verder, hun immuunsysteem lijkt verzwakt. Bij deze werd een zender in de rugvin gestoken, zoals de littekens tonen. Het kleintje is nog gerimpeld, omdat het onlangs nog in de moederschoot zat. Dit nieuwsgierige kalf, goed te herkennen aan zijn stippen op de bovenkaak, kon niet genoeg naar ons schip kijken en kwam steeds terug...   ... tot ons schip begon te weerspiegelen op zijn kop. Hier kunnen we zelfs het opschrift van firmm zien. Maar ook volwassen grienden gebruiken de techniek van het spyhoppen om zich een beeld van de toestand boven water te vormen. Springen en plonzen, dat doen alle dolfijnen, waartoe ook de grindwalvissen behoren. 

Orka's

De orka’s zijn in kleinere groepen onderweg; in de Straat van Gibraltar komen ze in de zomer, om op tonijn te jagen of hun portie bij de vissers te halen.

Een van de drie volwassen stieren dit seizoen, met Tarifa in de achtergrond en vergezeld door een vrouwtje. De tweede bul dit seizoen was Camorro. Hier met wijfje en zwemblaas van tonijn De derde stier in de groep Lucia met haar nieuw kalf Haar laatste had ze samen met een van haar borstvinnen verloren. De vissers houden de orka's zo goed als mogelijk in het oog, zodat hen toch geen tonijn van de lijn wordt ontnomen. Aan de boei hangt een arme tonijn, die later zal worden bovengehaald. Vrouwtje met vangst Wat overblijft, is de zwemblaas, die enkele meeuwen aantrekt. Twee verdelen de buit. Marokkaanse vissers surfen op de golven, evenals de orka's. Na het eten wordt er gespeeld, waartoe dolfijnen, waarvan ook de orka's deel uitmaken, vaak en graag bereid zijn.     Lucia met haar kalf, wat levensvreugde laat zien. Goed te zien dat beide gezond waren. Volwassenen geven het tailslappen beslist niet op.  Lucia's staartvin Ook geliefd onder dolfijnen: de kopstand.   Hier wordt er geprobeerd om close-ups onder water van de orka's te maken. Occasioneel zijn ze in de buurt van het schip.  Een eendenmossel kleeft aan de rugvin. Achter de rugvin zien we de markeringen die de vislijnen achterlaten.  Lucía met kalf en vier gewone dolfijnen Als ze genoeg hebben of de vissers weg zijn, zwemmen ze terug naar de Atlantische Oceaan. 

Potvissen

2017 was een goed potvisjaar. Bijzonder spectaculair: er was zelfs een groep van meer dan 10 dieren, vergezeld van grienden, tuimelaars en zeevogels.

Potvis voor Tarifa en een voor de Mozesberg (Jebel Musa) Als schepen te dichtbij komen, is de boodschap wegduiken. Dit dier is uitgemergeld of heeft, zoals dit, een slag op de kop gekregen. Dit heeft een opvallende rug. Dit zou een drachtige koe kunnen zijn. Gemakkelijk te onderscheiden: de rimpelige huid En het lievelingsmotief van de bezoekers: wanneer ze onderduiken. De staartvin wordt daarbij ter identificatie gebruikt. Voor de duiktocht wordt soms gedrukt. Vervelling Heeft een stuk van de huid afgeschaafd. Zeevogels gebruiken potvissen als landingsplaats, wat ze echter zelden goedvinden. Tuimelaars en grindwalvissen komen ook graag even langs, vooral wanneer er zoveel samenkomen. Hier is de onderkaak te zien, wat zelden voorkomt. Eén helft van de staartvin  Dat was de grootste bijeenkomst sinds het bestaan van firmm. 

Vinvissen

De vinvissen zijn het zeldzaamst en vaak alleen of met zijn tweeën op weg, tot uitzonderlijk vijf. In de zomer trekken ze weg naar de Atlantische Oceaan. Bijna alle zijn sterk geïnfecteerd met parasitaire, bloedzuigende copepoden (kreeftachtigen).

Zoals de ferry van Tarifa naar Tanger, gaat het naar de Atlantische Oceaan toe. Sterke aantasting door parasieten Het uiteinde van de bek is, als ze zwemmen, zo goed als onzichtbaar; behalve als ze springen.

We wensen iedereen een goed seizoen 2018, zowel de walvissen als hun waarnemers en waarneemsters!

Lang leve de zomer!

Ga terug