Het seizoen 2014 - een overzicht

Foto’s: Katharina Heyer, Jörn Selling, Sebastian Kanzler en Eduardo Montano Peralta

Tarifa heeft zich in het seizoen 2014 van haar rustigste kant sinds 1998 laten zien. Er was bijna geen dag met de beruchte, sterke levante, behalve in de lente, toen één week ons deed vrezen, dat het vorige seizoen zich kon herhalen. Daarom waren we niet in de baai van Gibraltar, waar de grote zwermen vliegende vissen bijeenkomen in de herfst. Om ze te bejagen, werken honderden gewone en gestreepte dolfijnen samen in een team. Daarvan hebben ook dit seizoen volgens getuigenberichten zeevogels en tonijnen geprofiteerd.

Voordat we naar de interessantste beelden – die voor zich spreken – van elke soort afzonderlijk gaan, nog enkele curiositeiten in de marge van het seizoen:

Gewone dolfijnen

Omdat wij ze alleen nog in de baai van Gibraltar in grotere aantallen vinden, hebben we ze sporadisch gezien in kleine groepen en meestal maakten zij deel uit van scholen gestreepte dolfijnen.

Gestreepte dolfijnen

Zij deden deze zomer ook weer vele tochten voor ons slagen, als de grindwalvissen en tuimelaars verdwenen. Dit gebeurt elk jaar, maar gelukkig waren er honderden gestreepte dolfijnen, die soms in grote scholen in de Straat van Gibraltar speelden. In dergelijke groepen is er altijd veel te zien, omdat de dieren meer speelkameraadjes hebben en elkaar plagen.

Grote tuimelaars

De tuimelaars zijn de meest acrobatische van alle dolfijnen en vooral in de lente goed gehumeurd. Veel mooier dan de opgelegde show in het dolfinarium is de spontane vertoning, die zij vaak in de buurt van het schip opvoeren. Daarbij is het wateroppervlak van de Straat van Gibraltar zelden zo vlak als op de eerste drie foto’s.

Ook spyhoppen en tailslappen behoren tot het gedragsrepertoire zoals de volgende reeksen tonen.

Surfen is één van de lievelingsspelen van de tuimelaars en boeggolven van schepen zijn het meest geschikt daarvoor. Met de verkregen snelheid kunnen ze bovendien uitstekend springen.

Wat de gasten aan boord het liefste zien.

Wij zijn heel erg blij met kalveren, die meestal dicht bij de moeder zwemmen. Als ze uiterst klein zijn, worden ze daarenboven vaak bijgestaan door een tweede volwassene, zodat ze tussen hen worden „meegezogen”.

Grindwalvissen

Grienden zijn meestal langzaam zwemmend op weg en komen daardoor erg ontspannen over. Surfen doen ze net als alle dolfijnen ook graag. In hun gezellig samenzijn nemen ze de tuimelaars op.

Ondertussen houden ze ons in de gaten, desnoods spyhoppend.

Het tegenovergestelde van „spyhopping“ zou „fluking“ zijn.

Een geliefde oefening is „floaten”, op de rug zwemmen.

Kalveren, die nieuwsgieriger zijn dan de volwassenen, komen soms dichter bij ons schip.

Orka's

De orka's zijn in kleinere groepen op weg.

Onder hen was opnieuw de stammoeder, ook genaamd Tony

en twee ons bekende mannetjes: Morales en de „onbekommerde" van vorig jaar.

Naar de Straat van Gibraltar komen ze om op tonijn te jagen

of bij de vissers hun deel te halen,

dat ze dan met smaak opeten.

Blijkbaar versmaden ze ook geen zeevogels.

Terwijl de volwassenen eten, verdrijven de kleintjes de tijd onder andere bij onze boot.

Na het eten komt de vreugde van het leven en van de soortgenoten

met de bijbehorende overmoed.

Potvissen

2014 was tot nu toe hét potvisjaar bij uitstek. Een mogelijke reden lijkt de windrichting te zijn: aan de hand van onze gegevens zien we, dat zomers met veel levante (oostenwind), die met minder potvissen zijn. In 2014 hadden we vrijwel alleen poniente (westenwind) en bijna elke dag meerdere potviswaarnemingen.

Soms in groepen van maximaal vier.

Zoals alle walvissen zwemmen ze nu en dan op de rug, staan loodrecht in het water of tailslappen.

Zelden merken ze ons op, zoals deze, die naar de boeg van het stilliggende schip toezwom.

Daarom maken ze andere walvissen nieuwsgierig, vooral grienden en tuimelaars.

Maar ook zeevogels lijken potvissen aantrekkelijk te vinden.

Het meest geliefd bij de gasten is het moment waarop de potvissen duiken, eerst heffen ze de kop op,

dan maken ze een hoge rug.

Ten slotte zien we de staartvin en horen we de sluiters van de camera’s aan boord.

Bij het begin van de duiktocht kan het gebeuren, dat ze zich nog snel „ontlasten”.

Vinvissen

Dit seizoen konden we ongeveer evenveel vinvissen waarnemen als het jaar daarvoor. Ze migreren alleen, maximaal met zijn vijven. Op een paar uitzonderingen na trekken ze in de zomer van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan.

Vinvissen hebben een witte keel.

Gewonde dieren

Zoals elke zomer was er jammer genoeg niet louter goed nieuws te melden. Er waren door sportvissers veroorzaakte blessures, en ook oude en nieuwe bekenden met hun ziektes. Onder de langzaam zwemmende grindwalvissen waren er de typische verwondingen door sportvissers met hun witte jachten

of door voor ons onbekende oorzaken.

Onder de tuimelaars minder door mensenhand veroorzaakte, maar niet minder gevaarlijke kwalen.

Onder gestreepte dolfijnen speelde zich de droeve geschiedenis met het plastic stuk in de bek af, hoewel dergelijke beweeglijke dieren liever spelen met plastic afval.

Ook deze meer slecht dan goed zwemmende maanvis is bij de „neus” genomen.

Potvissen worden tijdens de jacht op grote inktvissen „geschramd” door hun met haken uitgeruste zuignappen. Wanneer ze rusten of slapen op het oppervlak, worden ze aangevaren door schepen.

Vogels

Tot slot een aantal impressies van de boven ons bestaande dierenwereld.

We hopen op een goed seizoen voor 2015, dat met Pasen is begonnen en waarin we tot nu toe al schitterende waarnemingen van tuimelaars, grienden en potvissen hadden. Zelfs de orka’s zijn in de buurt, zoals de vissers ons hebben verteld!