Een bijzondere namiddag met grindwalvis Mathilda en haar baby

Tekst: Brigitte Achatz, medewerkster van firmm ; Foto's: firmm 

Op 21 juni 2013, een zonnige, maar voor het begin van de zomer nog steeds een beetje te koude namiddag, verlieten we de haven van Tarifa met onze boot, de firmm Spirit, voor één van onze twee uur durende walvis- en dolfijnobservatietochten. De zee was kalm en stil die dag en het beloofde een ontspannen tocht te worden. Na ongeveer twintig minuten trok Katharina door een aankondiging onze aandacht op een groep grienden. Nadat we deze groep een paar minuten geobserveerd hadden, kwam er een nieuw bericht van Katharina, die ons met blijde stem vertelde, dat ze een andere groep grienden had ontdekt, waaronder ook de jonge grindwalvismoeder Mathilda met haar ongeveer één week oude baby.

  

De vreugde om de twee te zien, was groot. We hadden de pasgeborene toch ongeveer een week geleden voor de eerste keer gezien. Toen was hij slechts één of twee dagen oud. En het ging duidelijk helemaal niet zo goed met hem. Op dat moment leek hij het moeilijk te hebben, om aan het wateroppervlak te komen, om te ademen. En twee volwassen grienden moesten hem helpen. Door hem in het midden te nemen en op te heffen, steunden ze zijn inspanningen. Nu konden we hem zorgeloos aan de kant van zijn moeder zien. We stelden opgelucht vast, dat hij blijkbaar moeiteloos  met haar meezwom en steeds weer aan de oppervlakte kwam om lucht te halen. Tot grote vreugde van de gasten aan boord van de firmm Spirit. We konden heel duidelijk de geboortestrepen zien, aan de hand waarvan we konden vaststellen, dat hij slechts een paar dagen oud was.

  

Mathilda kwam met haar baby meermaals heel dicht bij de boot. We hadden duidelijk de indruk, dat de jonge grindwalvisdame ons vol trots haar baby wilde tonen, waarschijnlijk haar eerstgeborene. We hadden voldoende gelegenheid om het kleintje te bewonderen, omdat de groep grindwalvissen een tijdlang zeer dicht bij onze boot bleef. Het was geweldig om te zien hoe ze herhaaldelijk onze nabijheid zochten. Ze zwommen weg van onze boot, draaiden zich dan meteen weer om en kwamen terug, om ons nog eens te verheugen in hun aanwezigheid. Ze doken onder de boot door, zwommen langs de kant en vergezelden ons. Alleen maar om er zeker van te zijn, dat ook de laatste passagier aan boord genoeg tijd had, om het prachtige grindwalviskalf te bewonderen en te fotograferen.

  

Ze kwamen naar de boeg, dan weer naar de achtersteven van onze boot, dan weer aan beide zijden, om iedereen een goed zicht op het jong te gunnen. Tot onze grote vreugde zwommen ze een paar keer weg, maar ze kwamen onmiddellijk weer, zwommen weg en kwamen weer terug, in totaal wel 5-6 keer. We konden eigenlijk helemaal niet meer weg, zoals Katharina de passagiers aan boord vertelde, want we wilden in geen enkel geval riskeren de walvissen, die zich zo dicht bij de boot bevonden, in gevaar te brengen door de ingeschakelde scheepsschroeven. Dus bleven we en we zagen uiteindelijk hoe  5-6 volwassen grienden zich aan de achtersteven van onze boot verzamelden rond de baby, die speels tussen hen rondzwom en ons soms ook een blik op zijn buik schonk.

  

Nadat we ook dit spektakel uitgebreid hadden bewonderd en elke passagier een glimlach op zijn lippen had en heel tevreden de foto's op zijn camera bekeek (want redenen om te fotograferen gaf de kleine grindwalvis echt meer dan genoeg), was het voor ons tijd om afscheid te nemen van de walvissen en naar Tarifa terug te keren. Nogmaals hadden onze grindwalvissen ons een indrukwekkende en onvergetelijke namiddag bezorgd en duidelijk laten zien, dat ze ons vertrouwen en ons als hun vrienden erkennen en beschouwen.