Drie zussen uit Zwitserland in Tarifa
door Sonja Van Den Bossche
Tekst en foto's: Marianne, Silvia en Elsbeth
We kennen Katharina Heyer nu al ongeveer 40 jaar. 20 jaar geleden uit het oog verloren, hebben we haar toevallig „weergevonden” door de documentaire „Die Walfrau von Gibraltar” (De walvisvrouw van Gibraltar) op de Zwitserse televisie.
Nieuwsgierig, waarom een vrouw als Katharina het comfortabele leven in Zwitserland heeft opgegeven, voor een leven voor de bescherming en voor het onderzoek van de walvissen en dolfijnen in de Straat van Gibraltar, hebben we spontaan besloten, om een observatiecursus van de stichting firmm te boeken.
Op 27 augustus 2011 kwamen we aan in Tarifa en we waren meteen onder de indruk van dit schilderachtige stadje. Tijdens een rondleiding op zondag met Katharina leerden we Tarifa van iets dichterbij kennen en in de stad onze weg te vinden.
Op maandag 29 augustus 2011 kwamen we op tijd in de haven aan, vol blijde verwachting voor onze eerste tocht. Maar helaas was deze tocht eerst niets: in de haven wachtte ons een dichte mist.
Om 17.00 uur is dan eindelijk de mist opgetrokken en we kwamen op die dag toch nog tot onze hevig verlangde tocht. En al op de eerste dag van onze observatiecursus genoten we van prachtige waarnemingen van grienden en gestreepte dolfijnen.
Het weergeluk was met ons van maandagnamiddag tot vrijdagmiddag. We konden elke dag twee tochten met Katharina maken op de wondermooie boot Spirit en ontroerende, onvergetelijke momenten met deze dieren beleven. Elke dag opnieuw werden we verrast door de verscheidenheid van de dolfijnen en walvissen, die in de Straat van Gibraltar thuis zijn. Er was de hele week geen enkele tocht, waarop we niet een groot aantal waarnemingen hadden.
Keer op keer hebben de dolfijn- en grindwalvismoeders ons hun jongen laten zien en onze vreugde en enthousiasme kenden geen grenzen.
Toen kwam de 1ste september 2011, een voor ons echt uitzonderlijke dag. Een geluksdag, die we volgens ons waarschijnlijk niet meer kunnen overtreffen. Dat dachten we in ieder geval, maar we zouden later nog wel beter weten.
Op deze fantastische dag hadden we dus een ontmoeting met een vinvis. Waarschijnlijk de grootste walvis, die je kunt bewonderen in de Straat van Gibraltar, in elk geval zeker de langste. Een onbeschrijflijk gevoel van verbazing en bewondering overkwam ons. Zo’n gelukkig toeval hadden we absoluut niet verwacht.
Elke dag werden we gezegend met prachtige ontmoetingen met walvissen en dolfijnen. Grote tuimelaars, gestreepte dolfijnen, gewone dolfijnen, grienden en een vinvis hebben we gezien. Meer kan je echt niet verwachten.
Buiten de vele waarnemingen kregen we ook veel informatie over de levenswijze van deze dieren. Hoe speels en gelukkig ze zich bewegen in het wild, konden we met onze eigen ogen zien. We zullen zeker nooit meer een dolfinarium bezoeken, nadat we van Katharina geleerd hebben, hoeveel dolfijnen moeten sterven, vóór één enkel dier kan worden bewonderd in een dergelijk park. Hoe ongelukkig ze zijn in gevangenschap, kunnen we ons nu voorstellen, nadat we het zagen op de grote, wijde zee.
Op vrijdagnamiddag, eigenlijk onze laatste cursusdag, was er een onweer boven Tarifa en we konden helaas niet uitvaren. In plaats daarvan mochten we op zondag 4 september 2011 voor nog eens twee uur met de Spirit op zee.
Die avond ontmoetten we andere cursusdeelnemers, die op zondag met de Fly Blue waren uitgevaren. Wat zij ons toen vertelden, liet ons hart sneller kloppen. Hoewel de orka’s, die omwille van de tonijnen in de Straat van Gibraltar zwemmen, meestal in augustus voorbijkomen, hadden deze studenten een ontmoeting met deze wondermooie walvissen. We konden ons geluk bijna niet vatten, toen Katharina ons aanbood, op maandag een tocht van drie uur te maken, om de orka’s te zoeken. Op 5 september 2011 voeren we dan weg, in de hoop ook nog een ontmoeting met deze prachtige walvissen te hebben. We hebben tamelijk lang uitgekeken, maar omdat wij ook geen vissersboten konden zien, hadden we de hoop al bijna opgegeven. Dan had Eduardo plotseling iets gevonden en in de verte verschenen de eerste orka’s. Ze kwamen dichterbij en we konden hele families bewonderen. Het gevoel dat bij deze ontmoeting over ons heen kwam, is gewoon onbeschrijflijk.
Met deze uitzonderlijke dag liep onze observatiecursus bij de stichting firmm ten einde. We verbleven nog een paar dagen in Tarifa en hebben een paar uitstapjes in deze wondermooie omgeving gemaakt.
Veel plaatsen in de wereld beroemen zich erop dat zij de mooiste zonsondergang op aarde hebben. Wij drieën zijn overtuigd dat de zonsondergangen in Tarifa heel zeker de mooiste zijn.
Hartelijk dank, Katharina, voor de leerzame en onvergetelijke dagen, die we hebben meegemaakt tijdens de observatiecursus bij de stichting firmm. Leuk, dat er mensen bestaan zoals u en uw team, die met veel plezier en passie strijden voor de bescherming en het onderzoek van bedreigde dolfijnen en walvissen.
Wij wensen u, dat uw droomproject „Dolphin Sanctuary Ras Laflouka” in Marokko in de nabije toekomst kan worden gerealiseerd.
We waren heel zeker niet de laatste keer hier in Tarifa en op cursus bij firmm!!
Marianne, Silvia en Elsbeth