Dolfijnenspeeltuin of een trip waardig voor een jarige

Tekst: Brigitte naar notities van Katharina; Foto's: firmm

Het weerbericht voor de volgende dagen, beter gezegd voor een hele week, kondigde een sterke levante aan. Zo hevig dat aan uitvaren niet te denken was. We maakten ons op 7 mei dus heel vroeg klaar, om de laatste uren kalme zee vóór de opkomende wind nog te gebruiken voor een trip. Het was in elk geval de moeite waard, want er wachtten ons veel spannende waarnemingen. Bij windkracht 2 (4-7 knopen (of 7,4-13 km/u)) volgens de schaal van Beaufort) vertrokken we uit de haven van Tarifa. De eerste verrassing van de dag was een grote grindwalvis, die uit het water sprong.

Onmiddellijk daarna begon onze monteur David opgewonden te schreeuwen dat hij in de verte een potvis uit het water had zien springen.

We haastten ons om daarheen te komen, omdat het dier ons zo spectaculair op zijn aanwezigheid had geattendeerd. Toen we aankwamen, lag het voor alle gasten goed zichtbaar aan het wateroppervlak, maar het werd al heel goed dooreengeschud door de steeds hoger wordende golven. Nadat de reusachtige tandwalvis was ondergedoken, keerden we terug naar de groep grindwalvissen, die we voordien hadden gespot.

Het ging om een grote familie, waarbij zich toen een tweede, daarna een derde aansloot. In totaal telden we 40 volwassen dieren en 20 jonge dieren, die veel wilden spelen. We konden zien rollen, spyhoppen en tailslappen; het was een echte drukte rond onze boot.

Het buitengewone was echter dat zich ook nog ongeveer 50 gewone dolfijnen aansloten bij dit spel. Gewone dolfijnen en grienden zien we eigenlijk nooit samen.

Zelfs onze twee experten aan boord, Katharina en José Manuel, konden zich niet herinneren ooit zoiets te hebben waargenomen. Als klap op de vuurpijl mengden zich ook nog 15 grote tuimelaars daartussen en speelden mee. Wat een spektakel!

Die dag hadden we ook een jarig meisje aan boord, dat me achteraf enthousiast vertelde dat deze ervaring het vroege opstaan waard was en dat het in ieder geval misschien ging om een van de beste trips. Dat zal wel kloppen; ze kan immers al op veel excursies terugblikken. Want ze vierde dit jaar ook haar 10-jarig jubileum bij firmm.

Nu was de wind al flink toegenomen; er was al windkracht 4 (11-16 knopen of 20,4 tot 29,6 km/u) te meten en we vatten de weg naar huis aan. Langzaam voeren we naar het westen, achter het eiland om, zodat we veilig, tegen de wind en hoge golven beschermd, de haven van Tarifa konden naderen. De gasten stapten tevreden van boord en deze dag, waarop drie dolfijnsoorten samen speelden, zal wellicht nog lang in onze herinnering blijven.