De eerste orka's 2016

Tekst: Christine - Foto's: firmm

Op zaterdag 2 juli 2016 kreeg ik een onverwacht telefoontje van mijn collega uit het firmm-kantoor. Opgewonden vertelden ze me, dat één van onze vroegere zeelieden net vanuit de vissersboot de eerste orka's in de buurt van de Straat van Gibraltar had gespot. Natuurlijk snelde ik meteen naar de haven, om deel te nemen aan de eigenlijk „heel normale" 2 uur durende tocht om 11:00 uur. Wij moesten allemaal onze opwinding verbergen, omdat de passagiers natuurlijk nog niets daarvan wisten. Zij hadden geen vermoeden, dat we misschien nu de eerste orka's van het seizoen konden zien.

Het was een mooie dag, bijna windstil, zonnig en met een kalme zee. Mijn collega Brigitte en ik zaten in de zon in het voorste deel van de nieuwe boot firmm VISION en genoten van de trip. Onze kapitein Antonio stevende direct na het verlaten van de haven af op het gebied van de Marokkaanse vissers in de buurt van Kaap Spartel, waar we vermoedden dat de orka's zich ophielden. Al na een kleine drie kwartier bereikten we de kleine Marokkaanse vissersboten, die rustig in het water lagen en met lijnen visten. Maar van de orka's was er geen spoor. Daarom voeren we gewoon verder in de richting van Tanger.

Slechts een paar mijl verder zagen we van verre het spatten van de eerste orka's. Toen we langzaam naderden, zagen we dat het 3 jongere vrouwtjes waren, die af en toe een beetje uit het water sprongen, maar dan opnieuw voor enkele minuten onderdoken.

We sloegen ze een tijd lang vol spanning gade, want het was de eerste orkawaarneming van het jaar. Na een tijdje vonden we ook andere zwaardwalvissen, echter ver weg en tussen een veerboot en een andere boot. Om de dieren niet bang te maken, wachtten we geduldig tot de andere boten zich van de dieren hadden verwijderd.

Dan naderden we deze tweede groep en de vreugde was bij iedereen enorm, toen Katharina door de luidsprekers aankondigde dat één van de drie kalveren „onze" adoptiewalvis Baby Wilson was!

De 3 kalveren sprongen, 'breachten' en speelden continu. Ze gaven ons een echte show en leken ons te willen tonen wat ze allemaal konden.

[ 

Kort daarna verscheen de rest van de familie, onder hen het al oudere mannetje „Camacho", vader en grootvader, die we al kennen sinds 1999.

De walvissen zwommen, sprongen, snoven en doken zelfs onder onze boot door, wat we door de onderwater vensters in het onderste deel van de boot prachtig konden waarnemen.

Helaas zag onze kapitein toen, dat we eigenlijk allang aan de terugweg naar Tarifa hadden moeten beginnen en we voeren langzaam weer terug naar Tarifa.

Wij allemaal, de gasten, onze bootsbemanning, onze gids, Katharina en wijzelf natuurlijk, waren nog volledig overweldigd door het unieke schouwspel, toen we met stralende gezichten en met 20 minuten vertraging weer aankwamen in de haven van Tarifa.

Vanaf nu kunnen we de speciale 3 uur durende tochten opnieuw aanbieden, zodat iedereen die geïnteressseerd is, deze prachtige en unieke levende wezens in het wild kan bewonderen.