DE DAG VAN DE SCHILDPAD
door Sonja Van Den Bossche
Tekst: José Manuel Escobar Casado; Foto's: firmm
Wij allen, die ons hebben gewijd aan de walvisobservatie, weten dat elke dag en elke tocht anders is, maar we weten ook dat het altijd de dolfijnen en walvissen zijn die in het middelpunt van de belangstelling staan.
De ecosystemen van de zeeën worden steeds meer beschadigd door de opwarming van de aarde en de milieuvervuiling en de dupe zijn natuurlijk de soorten die erin leven. Zeezoogdieren, vissen, planten, ... allemaal vechten ze elke dag om te overleven. Maar soms vinden we dieren die verstrikt zijn geraakt, met plastic in hun ledematen of met infecties, en op dit moment begint het fantastische werk van de stichtingen, verenigingen en ngo's, die zich inzetten voor het behoud en de bescherming van het milieu.
Het Centro de Estudios y Conservación de Animales Marinos de Ceuta (CECAM) nam samen met de ngo Faunaverso een onechte karetschildpad aan boord, die hulp nodig had. De hulp van mensen die gepassioneerd zijn door de zee en de daarin levende wezens. Ze kreeg alle nodige verzorging en toen de schildpad was hersteld, was het tijd om haar terug te brengen naar haar habitat, haar terug te laten keren naar haar soortgenoten en haar nog een kans te geven om haar soort in stand te houden en het leven zijn gang te laten gaan.
Hoewel het de schildpad was die weer werd vrijgelaten, waren wij, de stichting firmm en onze gasten op deze tocht de echte geluksvogels.
We kregen de vraag om deel te nemen aan de vrijlating van de schildpad en namen als passagiers een groep van 45 personen mee van de ngo Faunaverso en Nautilus onder leiding van hun directrice Diana Lacruz Ferrater en de rest van de gewone passagiers, die ons elke dag bezoeken en die aangenaam verrast waren door het heuglijke nieuws.
Toen we op de afgesproken coördinaten aankwamen, vonden we een kleine boot, waarin we een prachtige onechte karetschildpad ontdekten, die ongeveer één meter lang was en ongeveer 100 kg woog. Ze zag er gezond en begerig uit om terug te keren naar de zee, zoals het voortdurende slaan van haar ledematen in de lucht aantoonde. Op haar schild konden we de peilzender merken, die van groot nut zal zijn bij het monitoren van haar trektochten. En na een korte presentatie en een paar seconden, waarin we een paar foto's konden nemen, was de verwachting op haar hoogtepunt - iedereen op de boot was stil en er heerste een devote sfeer van vrede en verbondenheid met de natuur.
Op dat ogenblik konden we zien hoe de schildpad voorzichtig naar de kant van de boot werd gebracht; één van de mensen, die zo liefdevol voor het dier zorgden, gaf haar een kus op het schild en met een zachte beweging lieten ze de schildpad een paar centimeter boven het water vallen, alsof ze het dier nog niet wilden loslaten. De schildpad was zo ongeduldig dat ze snel onderdook en niet stopte met zwemmen, totdat we haar schaduw in de weidse oceaan niet meer konden zien.
De rest van de trip was natuurlijk gemarkeerd door de commentaren op de schildpad, het laten zien van foto's, het delen van indrukken en de vreugde over de vrijlating. Het verheugt en verrijkt ons als mensen om deel te kunnen nemen aan dergelijke evenementen. We zijn en blijven een stichting, die zich toewijdt aan de dieren, hun welzijn en hun behoud.