Buitengewone waarnemingen in de baai van Algeciras

Tekst: Marion en David Belz, vrijwilligers bij firmm
Foto's: Vinvissen Jörn Selling en firmm

Omdat er in Tarifa sedert dagen een sterke wind blies, moesten we onze tochten tijdelijk naar de beschermde baai van Algeciras verleggen. In Algeciras wachtte ons op deze twee dagen grijs, somber weer. De Rots van Gibraltar was met donkere wolken bedekt. Het leek alsof het elke minuut zou gaan regenen. Zouden we onder deze omstandigheden dieren zien?

Op 14.05 vonden we drie gewone dolfijnen in de baai. De walviswaarnemers van Gibraltar hadden in hun haast, om dieren te vinden, deze drie dieren gelukkig niet gezien, zodat wij ze rustig om onze boot konden laten cirkelen en bekijken. Op zoek naar meer dieren verlieten we de baai later. Maar op wat kwam, had niemand van ons gerekend:

Recht vóór de Rots van Gibraltar verschenen drie vinvissen!

Vooral de passagiers aan boord waren stomverbaasd: er werd hen toch verteld, dat ze in deze baai geen walvissen zouden zien. En dan meteen zoiets! Deze tot 22 meter grote dieren overtroffen onze boot in lengte met een paar meter. Ook de zeebioloog Jörn constateerde met verbazing dat hij pas voor de tweede keer in 8 jaar zoveel vinvissen in de buurt van Algeciras zag. Allen konden hun geluk nauwelijks geloven, toen Diego, de kapitein, de koers van de vinvissen correct had berekend, en de tweede grootste dieren ter wereld weer een paar meter van de boot opdoken. Het geblaas, dat je al van ver kunt zien, ziet er van op deze afstand enorm indrukwekkend uit. We konden ze horen ademen en het water over de reusachtige bek zien lopen. Diego kon de gasten nog meer van deze onvergetelijke waarnemingen geven. Na iets meer dan twintig minuten hadden de walviswaarnemers van Gibraltar gemerkt, dat we dieren hadden gevonden en ze naderden in snel tempo. Jörn zei, dat het nu tijd was om terug te gaan, omdat hij de respectloze jacht van de walviswaarnemers op deze gracieuze dieren niet mee wilde zien. Maar van verre zagen we nog, hoe ze bijna op de dieren voeren, om ze aan hun gasten van zo dicht mogelijk bij te kunnen tonen. De vinvissen zijn toen weggedoken en we zagen ze niet meer.

Op 16.05 gingen we weer op zoek naar de gewone en gestreepte dolfijnen, die als enige zeezoogdieren in de baai van Algeciras leven.

Aan boord waren er ook 12 nieuwe cursisten, die verwachtingsvol op de eerste waarnemingen hoopten. Deze spanning steeg! Niet één enkele kleine dolfijn was te zien. De hoop op waarnemingen slonk langzaam. Na een klein uur begonnen we erin te berusten, dat we geen dieren zouden zien. Precies op dat moment dook plotseling, als uit het niets, een groep van 16 grote tuimelaars op! Ze zwommen, alsof ze een doel voor ogen hadden, de baai in. Ze kwamen heel dicht bij onze boot en verheugden de gasten met hun speelse gedrag. Lang bleven ze bij de boot, zodat we veel tijd hadden, om ze te observeren en snapshots te nemen.

Katharina zei: „In de afgelopen 13 jaar heb ik nog nooit zoveel grote tuimelaars in de baai van Algeciras gezien.“

Blij en onder de indruk van de onvergetelijke, respectievelijk zeldzame en bijzondere waarnemingen, keerden we op beide dagen naar de haven van Algeciras terug. Eens te meer hebben de dieren ons onverwacht rijk gezegend en ons getoond, waarom wij ons dag in, dag uit voor hen moeten inzetten.