Adoptiedieren in de zomer 2016

Tekst: Katharina Heyer; Foto's: firmm

We kijken terug op veel interessante waarnemingen van onze adoptiedieren.

Grote tuimelaars

Lolly hebben we in het voorjaar vaak in optimale gezondheid gezien, dan een tijdje echter niet; maar toen ze weer opdook na de zomer, was ze toch wel vergezeld van een jong! Lolly kennen we al sinds 2004 en sedertdien heeft ze nu al 3 keer een gezond jong gehad.

Baby Leila is natuurlijk erg gegroeid sinds vorig jaar. Maar ze vergezelt nog steeds haar moeder en komt vaak nieuwsgierig naar de boot.

Puzzle en Cutty zien we vaak samen in grotere groepen tuimelaars. Ze zijn niet schuw en zwemmen dikwijls vooraan in de boeggolf mee.

White Cap lijkt ook een jong bij zich te hebben. We hebben haar vaak gezien, zelfs ver weg in de Atlantische Oceaan, toen we eens meer dan 100 tuimelaars in een grote groep hebben gespot.

Salto is echt een springer, die ons vaak blij heeft gemaakt. Hij houdt vooral van hoge golven en springt dan speels uit de golven.

Grindwalvissen

Gorro is deze zomer meestal met een familie van nog 4 andere grienden op weg geweest. Zijn familie lijkt te zijn gegroeid, want vorig jaar was hij hoogstens met 2 anderen samen.

Ponce is nog steeds één van de grootste mannetjes in de Straat van Gibraltar. Edu en Pedro begeleiden hem vaak. Ze zijn niet schuw en zwemmen graag eens onder de boot door. Zij lijken mij de onderwatervensters van de VISION nieuwsgierig te bekijken.

Fernando en Dientes zwemmen nog steeds onafscheidelijk samen met nog een derde griend. Ze duiken opvallend lang, zodat we dan vaak wegvaren om ze niet te storen.

Zackzack en Baby Hook, de twee vrouwtjes, trekken dikwijls samen door de golven. Ze houden zich aan de zijkant van de boot op en zijn niet bang, want ook zij zwemmen vaak onder de boot door.

Franzfin, Johnny en Sierra vormen een andere familie samen met 3-4 jongere grienden. Franzfin is groot en sterk, Johnny iets kleiner; hij heeft blijkbaar geen blijvende letsels overgehouden aan het touw dat zich vorig jaar rond zijn staartvin had gewikkeld. Sierra, een wijfje, is gemakkelijk herkenbaar. Alle drie zijn ze niet schuw en vaak dicht bij de boot.

Moeder Juana en de kleine Toni amuseren onze gasten vaak onder de boot en kijken nieuwsgierig door de onderwatervensters. Baby Toni is uitgegroeid tot een eigenzinnige, jonge griend. Moeder Juana heeft in de zomer een snee van een vislijn in haar rugvin opgelopen. De wond lijkt echter goed te genezen.

Nina met haar jong van vorig jaar bezoekt ons ook dikwijls bij de boot. Haar kleintje is ondertussen een tiener, die er telkens weer vandoor gaat en zwemt langs de boot.

Gonzo en Nuevo hebben we niet vaak gezien, hoewel we ze goed herkennen. Beide hebben ze opvallende rugvinnen.

Vicente heeft jammer genoeg nog steeds zijn blessure aan de rug. Ze lijkt hem toch niet te hinderen.

Mocho konden we tijdens dit seizoen helaas nooit van dichtbij observeren. We hebben hem een paar keer van een afstand gespot, maar hij was altijd te ver weg om hem duidelijk te kunnen identificeren.

Potvissen

Cicatriz was waarschijnlijk mee in de grote 9-koppige potvisgroep, die we hebben gezien op 23 mei. Ze lagen allemaal zo dicht bij elkaar dat we ze niet individueel konden fotograferen, maar alleen in de volledige groep.

Observador was meermaals hier. Hij is nog steeds heel nieuwsgierig en zwom langzaam naar onze boot toe. Telkens als hij dan onderdook in slow motion, was dat altijd een juichmoment op de boot.

Orka’s

Baby Wilson is gegroeid tijdens de winter en de lente. Hij is nog steeds de kleinste van de 4 jonge orka’s. Hij moest leren hoe je een tonijn (of althans een deel daarvan) opeet, want zonder handen is dat helemaal niet zo gemakkelijk! Hij had daarom een beetje minder tijd voor ons, maar is desalniettemin tot onze vreugde nog een paar keer vóór ons gesprongen.

Camorro leidde opnieuw zijn 8-koppige familie, 4 vrouwtjes en 4 jongen. Hij hing de meeste tijd rond in onze buurt en bleef vooral bij de vissers. Listig pakte hij voor zijn familie de tonijn van hun lijnen!