Adoptiedieren in de zomer 2017

Tekst: Katharina Heyer; Foto's: firmm

Grote tuimelaars

Lolly hebben we meteen in de lente weer gezien. Haar jong van de afgelopen herfst was meestal bij haar en is een zeer pientere, kleine dolfijn! Lolly kennen we al 17 jaar en we zijn altijd weer blij haar te ontdekken in de grote groepen tuimelaars.

Baby Leila is een springlevende, jonge dolfijn, die graag onder de boot door zwemt en nieuwsgierig in de boot kijkt.

Cutty hebben we opnieuw vaak in groepen gevonden. Ze is één van de oudere en grotere tuimelaarwijfjes. We herkennen haar goed aan haar rugvin.

Puzzle is een vertrouwde tuimelaar en vergezelt de boot graag voor aan de boeg.

White Cap hebben we dikwijls gespot. Ook zij is doorgaans in gezelschap van haar jong van vorig jaar.

Salto springt nog steeds met plezier. Hij zet vaak ook anderen aan tot springen. Hij houdt nog altijd van de hoge golven en verrast ons keer op keer.

Grindwalvissen

Gorro is al van ver te ontwaren. Hij was deze zomer eveneens steeds met zijn familie van 4-5 andere grienden samen. Hij is een grote grindwalvis en heeft er geen probleem mee om ook eens dicht bij de boot te komen.

 

Ponce is nog altijd één van de grootste mannetjes in de Straat van Gibraltar. We ontmoetten hem af en toe, meestal gemengd met andere families.

Pedro vergezelt dikwijls de familie van Baby Hook. Hij is vertrouwd en vindt het leuk om onder de boot door te zwemmen.

 

Edu hebben we waargenomen in verschillende scholen. Hij lijkt een verbindend en verzoenend groot mannetje te zijn. Dat was ons al opgevallen, toen hij de intussen overleden Curro gedurende lange tijd hielp.

Fernando en Dientes zwemmen nog steeds onafscheidelijk samen met nog een derde griend. We weten dat ze vaak lang duiken en daarom varen we telkens relatief snel weg om hen niet te storen. Ze lijken de hele populatie grindwalvissen te leiden, omdat we ze altijd als eerste ontmoeten, wanneer ze van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan zwemmen.

 

Zackzack hebben we goed opgemerkt aan het begin van het seizoen, toen ze ook nog vertrouwd bij de boot kwam. Er moet toen iets gebeurd zijn, want ze heeft nieuwe verwondingen en is sindsdien erg verlegen.

 

Baby Hook, begeleid door haar jong van vorig seizoen, kwam opvallend vaak in de buurt en bleef lange tijd aan de kant van de boot. Ze liet haar kalf de boot grondig inspecteren.

Franzfin is één van de sterkste grienden in de Straat van Gibraltar. Zijn familie bestaat uit 4-5 andere walvissen, ook vrouwtjes met jongen. Hij bleef vaak lang bij de boot.

 

Johnny hebben we vrij zelden gezien, omdat hij sinds zijn blessure van vorig jaar liever afstand tot de boot hield. Hij leek echter gezond te zijn.

Sierra, het vrouwtje, is goed herkenbaar en dook vaak geheel onverwacht op. Ze is vergeleken met vroeger een beetje schuwer, maar vertoonde zich ook nu en dan heel vertrouwd.

Helaas konden we moeder Juana en de kleine Toni niet weerzien. Toni is één van de vele jonge dieren, die we echter niet gemakkelijk van elkaar kunnen onderscheiden. Daarom besloten we in het voorjaar een nieuwe grindwalvisbaby altijd Toni te noemen, omdat de jonge grienden er immer schattig uitzien en heel nieuwsgierig zijn. Ook de Toni van dit jaar zwom dikwijls onder de boot en keek nieuwsgierig door de onderwater vensters.

 

Nina bezoekt ons vaak bij de boot. Haar 3-jarig jong zwemt niet meer naast de moeder, maar verblijft nog in dezelfde familie. Ook hij behoort tot de nieuwsgierigen, die onze boot vaak van onderen bewonderen.

Gonzo en Nuevo hebben we alleen gespot in deze grote familie. Het zijn allebei tamelijk schuchtere grindwalvissen en zij laten zich nooit dicht bij de boot zien. Hoewel we ze makkelijk kunnen herkennen, zijn ze meestal te ver weg van de boot.

Nuevo hebben we niet frequent waargenomen, al identificeren we hem gemakkelijk. Hij heeft – evenals Gonzo – een markante rugvin.

Vicente is Vicenta geworden, want sinds vorig jaar is ze moeder en op weg met een jong. Haar kwetsuur is goed genezen en heeft haar niet verhinderd om moeder te worden.

 

Potvissen

Observador was hier herhaaldelijk. Hij is nog steeds erg benieuwd en zwom alweer langzaam naar onze boot toe. Telkens als hij dan in slow motion onderdook, ontstond er een geklap en gejuich op de boot.

  

Cicatriz zat waarschijnlijk weer in de grote, 10-koppige potvisgroep, die we in september zagen. Ze lagen allemaal samen als een eiland gevormd door potvissen, zodat we alleen maar foto’s van de hele pod konden maken. (zie ook de blog „Een eiland gevormd door potvissen”)

  

Orka's

Baby Wilson is in de winter en lente gegroeid. Nu is hij slechts nog de tweede kleinste van de jonge orka’s. Estrella is kleiner dan hij. Hij leerde vlijtig verder hoe je tonijn eet. Hij verscheen daarom minder bij de boot en leek erg druk. Amper één keer, toen er net mooie golven waren, liet hij ons geweldige sprongen zien!

  

Camorro past goed op zijn 4 vrouwtjes met de 4 jongen! Als hoofd van zijn 9-koppige familie is hij meestal bezig de tonijn van de vislijnen te stelen en dan de hele familie te voeren. Vooral aan zijn 4 jongen besteedt hij veel tijd, zodat ze leren hoe je tonijn vangt en daarna ook verorbert.

 

Lucia heeft een wond opgelopen achter haar rugvin, vermoedelijk door een vissnoer. Ze komt al sedert geruime tijd naar de Straat van Gibraltar, maar echt opgevallen is ze sinds 2016, waarin ze dit letsel opliep. Afgelopen voorjaar 2017 werd ze moeder van de kleine Estrella. Onvermoeibaar beschermt ze haar kleintje en zwemt veelal zelf tussen de boot en het jong.